Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędziowie: NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), NSA Jan Rudowski, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. S.A. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 12 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 786/08 w sprawie ze skargi G. S.A. w G. na interpretację Ministra Finansów organ upoważniony do wydania interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w B. z dnia 19 grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego oddala skargę kasacyjną.
1. Wyrokiem z 12 marca 2009 r., I SA/Gd 786/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę G. S.A. w G. na interpretację indywidualna Ministra Finansów z 19 grudnia 2007 r., w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.
2. Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez sąd pierwszej instancji stanie faktycznym: we wniosku spółka podała, że dokonuje wypłat należności z tytułu świadczenia usług wymienionych w art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej u.p.d.o.p.) na rzecz zagranicznych kontrahentów. Na podstawie posiadanych oryginałów certyfikatów rezydencji podatkowej spółka stosuje stawki podatku "u źródła" wynikające z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zdarzają się jednak sytuacje, w których prosząc o dostarczenie oryginalnego certyfikatu rezydencji spółka otrzymuje tylko dokument w języku obcym przesłany pocztą elektroniczną lub fax. Zagraniczni kontrahenci nie są skłonni wysyłać oryginału, gdyż ich zdaniem zgodnie z powszechnie panującymi obyczajami handlowymi dokument wysłany w formie elektronicznej lub fax jest wystarczający. Ponadto niekiedy kontrahent nie ma możliwości przesłania oryginału certyfikatu ze względu na fakt, iż właściwy mu organ podatkowy wystawia dla podatnika ograniczoną ilość certyfikatów rezydencji na dany kraj w danym roku, a kontrahent zagraniczny współpracuje z kilkoma polskimi podatnikami. W związku z powyższym spółka zadała następujące pytanie czy posiadanie przez spółkę tłumaczenia oryginału certyfikatu sporządzonego przez tłumacza przysięgłego, w którym stwierdza on, że tłumaczenia dokonano na podstawie przedłożonego oryginału - jest wystarczającym udokumentowaniem rezydencji zagranicznego podatnika pozwalającym na zastosowanie stawek podatku "u źródła" zgodnie z postanowieniami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania? Zdaniem wnioskodawcy nie ma on obowiązku posiadania oryginału certyfikatu rezydencji, gdyż fakt posiadania tłumaczenia certyfikatu rezydencji sporządzonego przez tłumacza przysięgłego daje prawo do posługiwania się nim do celów podatkowych - z treści tłumaczenia wynika bowiem jednoznacznie, że istnieje oryginał certyfikatu rezydencji, a jego treść jest zgodna z tłumaczeniem i potwierdza siedzibę podatnika w danym państwie w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W indywidualnej interpretacji organ uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe powołując się na art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. stwierdził, że płatnik może, na podstawie przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie pobierać zryczałtowanego podatku w ogóle bądź też pobierać go w niższej stawce wynikającej z umowy. W interesie podatnika jest więc, by dostarczyć wymagany prawem dokument - certyfikat. Pobranie podatku w stawce wynikającej z umowy bądź też odstąpienie od poboru zryczałtowanego podatku możliwe jest bowiem tylko pod warunkiem udokumentowania płatnikowi dla celów podatkowych siedziby podatnika (odbiorcy płatności) uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Organ podkreślił, że warunek ten winien być spełniony przed dokonaniem wypłaty. Wykładnia językowa art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. nie daje podstaw do uznania, że nie jest konieczne uzyskanie od podatnika - nierezydenta certyfikatu rezydencji przed dokonaniem płatności, a warunek, o którym mowa, "musi być spełniony jedynie dla celów dowodowych" w toczącym się postępowaniu podatkowym. Organ zauważył, że certyfikat rezydencji to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika, miejscu zamieszkania dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa siedziby podatnika bądź miejsca zamieszkania. Certyfikat rezydencji jest zaświadczeniem wydawanym przez organ administracji podatkowej właściwy dla odbiorcy należności, z treści którego musi jednoznacznie wynikać siedziba podatnika oraz musi być oznaczony organ podatkowy, przez który certyfikat został wydany. Certyfikat rezydencji musi zatem pochodzić wyłącznie od właściwego organu administracji podatkowej. Certyfikat ma dla celów podatkowych potwierdzić siedzibę podatnika, w którym państwie podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., nieposiadający siedziby na terytorium RP a uzyskujący dochody ze źródeł położonych na terytorium RP, posiada rezydencję podatkową. Przepisy ustaw podatkowych nie zawierają wskazówek odnośnie formy, w jakiej certyfikat rezydencji podatkowej powinien być wydany. Definicja rezydencji w międzynarodowym prawie podatkowym wynika z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania od dochodu i majątku. Ponieważ umowy te nie określają obowiązującej formy zaświadczenia o miejscu zamieszkania lub siedziby, certyfikat rezydencji nie zawsze wydawany jest na sformalizowanym druku, jak również nie musi wprost zawierać nazwy "certyfikat rezydencji". Zdaniem organu każde zaświadczenie wydane przez właściwą władzę podatkową - aktualne na dzień wypłaty, które potwierdza posiadanie przez dany podmiot rezydencji podatkowej tego państwa jest wystarczające.