Umowy sprzedaży dotyczące rzeczy ze składu celnego, utworzonego na podstawie ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, również podlegają opłacie skarbowej, gdyż w rozumieniu ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ sprzedawane ze składu celnego niewątpliwie nie znajdują się za granicą, lecz w Polsce.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia del. NSA Jan Grzęda, Protokolant Justyna Bluszko - Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "O." S.A. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 maja 2005 r. sygn. akt I SA/Gd 2221/01 w sprawie ze skargi "O." S.A. z siedzibą w G. na decyzję Izby Skarbowej w G. z dnia 8 października 2001 r. (...) w przedmiocie zaległości podatkowej w opłacie skarbowej 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "O." S.A. z siedzibą w G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 1.800 /jeden tysiąc osiemset/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 25 maja 2005 r. I SA/Gd 2221/01 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę "O." S.A. w G. /w skrócie: Spółka/ na decyzję Izby Skarbowej w G. z dnia 8 października 2001 r. (...), utrzymującą w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w UKS w G. z dnia 29 czerwca 2001 r., określającą zaległość podatkową w opłacie skarbowej od umów sprzedaży towarów handlowych objętych procedurą składu celnego zawartych przez Spółkę w 1997 r. na terenie składów celnych. Jako podstawę prawną powołano art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm.; w skrócie: p.p.s.a./.
W skardze na powyższą decyzję organu odwoławczego, skierowanej dnia 9 listopada 2001 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego OZ w Gdańsku, Spółka - na podstawie art. 33 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ - wniosła o uchylenie decyzji organu odwoławczego i utrzymanej nią w mocy decyzji organu I instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania, zarzucając naruszenie art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm.; cyt. jako: ustawa o opłacie skarbowej/ w związku z art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm.; w skrócie: ustawa - Prawo celne/.
Powołując się na art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" w związku z art. 1 ust. 3 ustawy o opłacie skarbowej podano, że aby móc stosować przepisy ustawy o opłacie skarbowej należy stwierdzić, czy rzeczy, których dotyczyły dane transakcje, znajdowały się na terytorium RP. Podstawową zatem kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie jest odpowiedź na pytanie, co należy rozumieć pod pojęciem "terytorium Rzeczypospolitej Polskiej". Zauważono, że obowiązujące w momencie dokonywania transakcji przepisy ustawy o opłacie skarbowej, ani przepisy innych ustaw podatkowych nie definiowały pojęcia terytorium RP. W polskim systemie prawnym przyjęto pewne konstrukcje prawne, zgodnie z którymi, pomimo że towar znalazł się w sensie geograficznym na terytorium Polski, to w sensie prawnym znajdował się poza jego granicami. Jako przykład wskazano skład celny. Strona skarżąca wskazała na wyrok NSA z dnia października 1998 r., III SA 785/97, w którym Sąd zajął stanowisko zbieżne z poglądem reprezentowanym przez Spółkę. W przywołanym wyroku Sąd stwierdził m.in., że pojęcie "terytorium Rzeczypospolitej Polskiej" nie może być utożsamiane z obszarem wyznaczonym granicą państwową, skoro z przepisów prawa publicznego wynika, iż celowo wyodrębniono na terytorium państwa polskiego obszary traktowane jako zagranica /wolne obszary celne, składy celne/ lub niekiedy uznano, że towary faktycznie znajdujące się na tym terytorium traktowane są tak, jakby ich nie było /tranzyt towarów, odprawy przekazowe towarów/. Jednocześnie wskazano, że przyjmując zasadność stanowiska Izby Skarbowej w G. w stanie prawnym obowiązującym w 1997 r. należałoby uznać sporne transakcje jako podlegające opodatkowaniu opłatą skarbową. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej, opodatkowaniu nie podlegały umowy sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu, zawierane przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy o z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm.; w skrócie: ustawa o VAT/ oraz inne tego rodzaju umowy, objęte zwolnieniem na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 i 7, a także umowy sprzedaży zawierane przez podatników, o których mowa w art. 14 tej ustawy, w zakresie czynności zwolnionych od podatku. Dla potwierdzenia zasadności tego zarzutu Spółka przywołała liczne orzecznictwo NSA.