Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia WSA del. Beata Cieloch (sprawozdawca), Protokolant Tomasz Jankowski, po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej ze skargi kasacyjne S. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 lutego 2010 r. sygn. akt I SA/Gl 823/09 w sprawie ze skargi S. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 17 sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych. oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 lutego 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w sprawie o sygnaturze akt I SA/GL 823/09, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) dalej .p.p.s.a., oddalił skargę S. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia z dnia 17 sierpnia 2009r w przedmiocie podatku od środków transportowych.
Zaskarżoną do Sądu decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze, na podstawie art. 233§1 pkt. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej Ord. pod.), po rozpoznaniu odwołania Pana S. W. (skarżący) od decyzji Prezydenta Miasta M. z dnia 20 maja 2009 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od środków transportowych za rok 2008 utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymując w mocy decyzję Prezydenta Miasta stwierdziło, że materialno-prawną podstawą dla podatku od środków transportowych jest ustawa z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych ( t.j. Dz. U. z 2006 roku nr 121, poz. 844 ze zm., dalej u.p.o.l.) oraz uchwały Rady Miasta w sprawie określenia wysokości stawek podatku od środków transportowych określonych na dany rok podatkowy. Organ odwoławczy wskazał, że istotą sporu jest czy opodatkowane pojazdy to pojazdy specjalne, które podlegały zwolnieniu. Dla rozstrzygnięcia tego zagadnienia organ odwoławczy wziął pod uwagę definicję pojazdu specjalnego z art. 2 pkt. 36 ustawy Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 roku nr 108, poz. 908), ponadto zaznaczył, że dla organu podatkowego pierwszej instancji podstawą określenia obowiązku podatkowego są dane wynikające z dowodów rejestracyjnych pojazdu, w których określony jest rodzaj pojazdu (np. samochód ciężarowy, autobus czy samochód specjalny), gdyż zgodnie z art. 194 Ord. pod. są to dokumenty urzędowe.
Organ odwoławczy ustalił, że z dowodów rejestracyjnych i z kart informacyjnych pojazdów wynikało, że żaden z opodatkowanych pojazdów nie był w nich określony, jako pojazd specjalny, co nie było kwestionowane przez podatnika. Kolegium uznało zatem, że organ podatkowy pierwszej instancji prawidłowo uznał, iż pojazdy podlegały opodatkowaniu podatkiem od środków transportowych i nie mogły korzystać ze zwolnienia z tego podatku na mocy art. 12 ust. 1 pkt. 2 u.p.o.l. Kolegium wyjaśniło, że w przypadku, gdy podatnik kwestionuje zapisy zawarte w dowodzie rejestracyjnym, to może w odrębnym postępowaniu administracyjnym dążyć do uchylenia lub stwierdzenia nieważności tej decyzji w trybie przewidzianym w k.p.a.
W skardze na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego strona wniosła o jej uchylenie w całości, zarzucając naruszenie: "zasad materialno-prawnych, a w szczególności prawa o ruchu drogowym" (bez podawania konkretnych przepisów, które jego zdaniem, zostały w tej sprawie naruszone). W uzasadnieniu skargi podniesiono, że samochody ciężarowe używane do nauki jazdy wymagają przystosowania poprzez zamontowanie urządzeń, co następnie musi być potwierdzone przez stację diagnostyczną, a w dalszej części powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 5 grudnia 2007 roku (ISA/Lu 533/07) gdzie przyjęto, że samochód używany do nauki jazdy jest pojazdem specjalnym.