6. Przedstawiona wykładnia przepisów art. 2 § 1 pkt 5, art. 3 i art. 4 u.p.e.a. w związku z art. 195a § 1 i § 2, art. 187 k.k.w. oraz art. 292 § 1 i § 2 k.p.k. prowadzi do jednoznacznego wniosku, iż organem właściwym w sprawie był Naczelnik Urzędu Skarbowego, do którego zostało skierowane postanowienie Prokuratora o dokonanie na mieniu podejrzanego zabezpieczenia grożącej mu kary grzywny oraz przepadku mienia. Postępowanie w przedmiocie zabezpieczenia powinno toczyć się na podstawie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (u.p.e.a.) - dział IV tej ustawy.
Odmienna ocena przyjęta przez organy egzekucyjne obu instancji, nie znajdując oparcia w przywołanych przepisach, musiała zostać uznana za błędną i nie usprawiedliwiała wydania postanowienia o odmowie dokonania zabezpieczenia (art. 157 § 1 u.p.e.a.).
Stwierdzone uchybienia uzasadniały podjęcie przez sąd administracyjny orzeczenia w oparciu o przepisy art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ w związku z art. 135 p.p.s.a. i wyeliminowanie z obrotu prawnego postanowień organów egzekucyjnych obu instancji dotkniętych tymi samymi wadami naruszenia przepisów postępowania i to w stopniu, który decydował o wyniku sprawy.
Ocena prawna prowadząca Sąd do stwierdzenia istnienia podstaw do uwzględnienia skargi z powodów podanych w tych przepisach stanowiła element uzasadnienia wyroku. Sporządzone uzasadnienie zaskarżonego wyroku odnosi się do poruszonych kwestii spornych dotyczących wskazania w tym wypadku przepisów, w oparciu o które należało dokonać zabezpieczenia na mieniu podejrzanego oraz przesądzało o organach egzekucyjnych właściwych do prowadzenia tego postępowania. Wbrew zatem zarzutom skargi kasacyjnej spełniało wymogi procesowe określone w art. 141 § 4 p.p.s.a.
7. Mając na względzie wszystkie przytoczone okoliczności, Naczelny Sąd Administracyjny uznał podniesione w skardze kasacyjnej organu zarzuty za pozbawione usprawiedliwionych podstaw i orzekł o jej oddaleniu na podstawie art. 184 p.p.s.a.