Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 402/12 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w B. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2011 r. nr ILPB4/423-356/11-4/ŁM w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, 2) zasądza od P. S.A. z siedzibą w B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 340 (słownie: trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 402/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (dalej: "WSA") uchylił zaskarżoną przez P. S.A. w B. (dalej: "Spółka" lub "Skarżąca") interpretację Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2011 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych. Podstawą prawną powyższego orzeczenia był art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm., dalej: "p.p.s.a.").
Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że Skarżąca wystąpiła do Ministra Finansów z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. W uzasadnieniu wniosku wskazała, że P. S.A. oraz P. R. S.A. (dalej: R.) należą do jednej grupy kapitałowej P. Ze strategicznego punktu widzenia, wewnętrzna organizacja R. obejmuje przede wszystkim 4 jednostki biznesowe - Kompleksy. Obecnie R. planuje zbycie jednego Kompleksu Środków Powierzchniowo Czynnych na rzecz skarżącej poprzez wniesienie go do spółki aportem jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Spółka zwraca uwagę, że kwalifikacja Kompleksu jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa została potwierdzona interpretacjami otrzymanymi przez R. w dniu 14 września 2011 r. W ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa R. w postaci Kompleksu przeniesiona zostałaby między innymi na spółkę część wierzytelności oraz zobowiązań R. przypisana do Kompleksu, obejmująca również zobowiązania oraz należności wyrażone w walucie obcej, w tym zobowiązania z tytułu pożyczki walutowej udzielonej R. przed transakcją. W przypadku zobowiązań, w tym zobowiązań walutowych, ich przejęcie przez spółkę nastąpi zasadniczo na podstawie umów o przejęcie długów w trybie art. 519 Kodeksu cywilnego za zgodą wierzycieli. Zobowiązania oraz należności walutowe zostaną wycenione na dzień wniesienia aportu dla potrzeb księgowych. W rezultacie aportu, do spółki powinny wpływać płatności z tytułu należności powstałych w R. przed aportem i przekazanych spółce. Spółka będzie także dokonywała płatności z tytułu przejętych w ramach aportu zobowiązań R. wyrażonych w walutach obcych, w tym także pożyczki walutowej. Wspomniane operacje gospodarcze (tj. wpływ płatności z tytułu należności i zapłata zobowiązań po dniu aportu) spowodują powstanie różnic między wartością pozycji walutowych (należności i zobowiązań) pomiędzy ich: a) wartością historyczną rozumianą przez spółkę jako moment ich ujęcia w złotych po odpowiednim kursie w księgach R., b) dniem zapłaty, rozumianym odpowiednio jako dzień wpływu należności do spółki i przeliczenia kwoty tej należności w walucie na złote odpowiednim kursem oraz jako dzień zapłaty przez spółkę przejętych zobowiązań, gdzie dokonana płatność w walucie jest również przeliczana odpowiednim kursem na złote. Spółka rozpoznaje różnice kursowe na podstawie metody podatkowej, przewidzianej w art. 9 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."). W związku z powyższym skarżąca zadała następujące pytanie: Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie miała obowiązek rozpoznania dodatnich różnic kursowych jako przychodu do opodatkowania oraz prawo do rozpoznania ujemnych różnic kursowych jako kosztu uzyskania przychodu w przypadku dokonania zapłaty przejętego w wyniku aportu zobowiązania z tytułu pożyczki wyrażonego w walucie obcej. W ocenie Spółki zrealizowane różnice kursowe od przejętych zobowiązań i wierzytelności funkcjonalnie związanych z wnoszoną aportem zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa będą przychodem lub kosztem podatkowym na podstawie art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. W konsekwencji, spółka uważa, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będzie miała prawo, jak również obowiązek rozpoznać odpowiednio dodatnie bądź ujemne różnice kursowe i potraktować je jako koszt bądź przychód podatkowy.