Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Sędzia NSA del. Danuta Małysz, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Łd 171/15 w sprawie ze skargi L. M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 2 stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia i zwrotu nadpłaty w opłacie za gospodarowanie odpadami komunalnymi 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od L. M. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżony wyrokiem z 6 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 171/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę L.M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z 2 stycznia 2015 r. w przedmiocie nadpłaty w opłacie za gospodarowanie odpadami komunalnymi.
Stan sprawy sąd administracyjny pierwszej instancji przedstawił następująco:
Skarżący złożył na podstawie art. 75 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012, poz. 749 ze zm., dalej: Ordynacja podatkowa) wniosek o zwrot nadpłaty w opłacie za gospodarowanie odpadami komunalnymi za okres od 2013 r. do 2014 r. w kwocie 100 zł.
Po otrzymaniu powyższego wniosku, postanowieniem z 3 grudnia 2014 r., Prezydenta Miasta L. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie, ponieważ stwierdził, że wnioskodawca nie jest zobowiązany, ani do składania deklaracji o wysokości tej opłaty, ani do jej ponoszenia, a zatem nie może być stroną postępowania w rozumieniu art. 133 Ordynacji podatkowej.
W zażaleniu na powyższe postanowienie Skarżący wskazał na naruszenie art. 133 i art. 165a § 1 Ordynacji podatkowej oraz art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 6h ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j.: Dz.U. z 2013 r. poz. 1399 ze zm., dalej: u.c.p.g.), przyjmując, że organ pierwszej instancji błędnie odmówił przyznania mu statusu strony. Skarżący zwrócił uwagę, że prawo wystąpienia z wnioskiem o zwrot nadpłaty, zgodnie z art. 75 Ordynacji podatkowej, przysługiwało zarówno podatnikom, jak i płatnikom. W niniejszej sprawie nie ulegało zaś wątpliwości, że to wnioskodawca, jako osoba władająca nieruchomością, uiszcza opłaty na rzecz gminy.
Postanowieniem z 2 stycznia 2015 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji, wskazując, że na gruncie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach instytucja płatnika nie miała zastosowania. Jeżeli nieruchomość jest zabudowana budynkami wielolokalowymi, w których ustanowiono odrębną własność lokali, obowiązki właściciela nieruchomości obciążają osoby sprawujące zarząd nieruchomością wspólną, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, lub właścicieli lokali, jeżeli zarząd nie został wybrany (art. 2 ust. 3 u.c.p.g.). W przypadku zatem budynków wielolokalowych, w których ustanowiono odrębną własność lokali, co do zasady: właściciel lokalu nie jest właścicielem nieruchomości w rozumieniu ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Organ pierwszej instancji dokonał zatem prawidłowej wykładni art. 2 ust. 1 pkt 4 u.c.p.g. i trafnie go nie zastosował, uznając, że w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie przepis art. 2 ust. 3 u.c.p.g.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi Skarżący zarzucił naruszenie: art. 133 Ordynacji podatkowej poprzez błędne odmówienie Skarżącemu statusu strony, art. 165a § 1 Ordynacji podatkowej poprzez błędne przyjęcie, że jako podmiotowi, który uiszcza przedmiotowe opłaty, nie przysługuje mu prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, art. 122 i art. 124 Ordynacji podatkowej poprzez zaniechanie dążenia do wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności faktycznych sprawy, art. 32 ust. 1 Konstytucji RP poprzez niewłaściwe niezastosowanie polegające na nierównym traktowaniu skarżącego przez organy administracji publicznej w stosunku do właścicieli prywatnych nieruchomości (domków jednorodzinnych), mimo że skarżący, tak jak oni, ponosi opłaty z tytułu gospodarowania odpadami, art. 2 ust. 1 pkt 4 u.c.p.g. poprzez jego błędną wykładnię, sprowadzającą się do pominięcia skarżącego jako osoby władającej nieruchomością, art. 6h u.c.p.g. poprzez błędną jego wykładnię i nie uwzględnienie okoliczności, że skarżący faktycznie ponosi opłaty za gospodarowanie odpadami.