Skarga kasacyjna na decyzję SKO w B. w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2007 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grzegorz Krzymień, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Protokolant Katarzyna Domańska, po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 lipca 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 347/10 w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 15 grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2007 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/5

1.1. Wyrokiem z dnia 12 lipca 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 347/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 15 grudnia 2009 r. w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego.

1.2. W uzasadnieniu wskazano, że decyzją z dnia 10 lipca 2009 r. organ podatkowy pierwszej instancji wymierzył J. i M. P. łączne zobowiązanie pieniężne na 2007 r. od przedmiotów pozostających we współwłasności, położonych w P. Zobowiązanie dotyczyło m.in. podatku od nieruchomości obejmującego budynek mieszkalny i budynki gospodarcze oraz grunty związane z tymi budynkami. W uzasadnieniu organ podatkowy wskazał, że zobowiązanie pieniężne ustalono na podstawie danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków Starostwa Powiatowego w P., opinii biegłego oraz informacji uzyskanych w Urzędzie Skarbowym. Z opinii biegłego wynikało, iż obiekt budowlany typu "szklarnia" odpowiada definicji budynku w świetle prawa budowlanego, a jego powierzchnię użytkową biegły obliczył na 349 m2 stosownie do art. 4 pkt 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm., zwana dalej: "u.p.o.l.") Następnie organ wskazał, że w 2007 r. M. i J. P. nie figurowali w ewidencji podatników podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, a zatem szklarnia nie korzystała ze zwolnienia od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 4c u.p.o.l. Z tych względów budynek szklarni został opodatkowany jako budynek gospodarczy, zgodnie z zapisem wynikającym z ewidencji gruntów.

1.3. Po rozpatrzeniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 15 grudnia 2009 r. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Organ przedstawił treść art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. oraz art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm., zwana dalej: "Prawo budowlane"). SKO wskazało, że szklarnia została ujęta w ewidencji gruntów i budynków jako "budynki produkcyjne, usługowe i gospodarcze dla rolnictwa". Budynek ten wedle ustaleń organu ewidencyjnego, utrwalonych w protokole z dnia 8 listopada 2007 r., został "przeznaczony do produkcji rolnej". Ustalono, iż budynek posiada fundamenty oraz przegrody ścian i dachu z konstrukcji stalowej, a także iż ubytki w szklanym pokryciu, szacując procentowo, wynoszą ok. 20% w przegrodach bocznych i 75% w dachu. Dodatkowo z opinii biegłego wynikało, że "szklarnia" jako obiekt spełnia przesłanki warunkujące uznanie jej za budynek w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Organ odwoławczy podkreślił, że obiekt nie korzystał ze zwolnienia od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 4 lit.c u.p.o.l., ponieważ według tego przepisu zwolnieniu podlegają budynki gospodarcze i ich części zajęte na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Zdaniem organu, fakt prowadzenia działalności w zakresie "działów specjalnych produkcji rolnej" wymaga jej odpowiedniego udokumentowania, a z pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z dnia 16 czerwca 2009 r. wynikało, że strona nie figuruje w ewidencji podatników podatku dochodowego z tytułu prowadzenia działu specjalnego produkcji rolnej.

Strona 1/5