Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski (sprawozdawca), Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 lipca 2014 r. sygn. akt I SAB/Wr 7/14 w sprawie ze skargi W. M. na bezczynność oraz przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w przedmiocie wznowienia postępowania dotyczącego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 lipca 2014 r. w sprawie ze skargi W.M. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w przedmiocie wznowionego postępowania podatkowego dotyczącego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. umorzono postępowanie w zakresie zobowiązania Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu do wydania decyzji, stwierdzono przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu oraz orzeczono, że przewlekłe prowadzenie postępowania nie miało charakteru rażącego naruszenia prawa.
Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. W dniu 4 września 2013 r. wpłynął do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu wniosek Skarżącego o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 8 czerwca 2010 r. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. W uzasadnieniu wniosku strona powołała się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2013 r. (SK 18/09), w którym Trybunał orzekł o niekonstytucyjności art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2006 r. Działając na podstawie art. 245 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm., dalej: O.p.), strona wnioskowała o uchylenie - po wznowieniu postępowania - wydanych w sprawie decyzji organów podatkowych obu instancji i umorzenie postępowania w sprawie, z uwagi na brak podstawy prawnej do wydania decyzji wymiarowej.
Postanowieniem z dnia 4 października 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej wznowił postępowanie w sprawie. Następnie, postanowieniem z dnia 3 grudnia 2013r., wyznaczył stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zgromadzonego materiału dowodowego. W dalszej kolejności postanowieniem z dnia 9 grudnia 2013 r., Dyrektor Izby Skarbowej - działając na podstawie art. 140 § 1 w zw. z art. 139 § 1 O.p. - zawiadomił stronę o niezałatwieniu sprawy we właściwym terminie, tj. do dnia 9 grudnia 2013 r. Jako przyczynę wskazał konieczność zapewnienia stronie czynnego udziału w postępowaniu poprzez umożliwienie wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego.
Pismem z dnia 6 grudnia 2013 r., Skarżący wniósł do Ministra Finansów ponaglenie na niezakończenie przez Dyrektora IS postępowania wznowieniowego w terminie, które Minister Finansów postanowieniem z 13 stycznia 2014 r. uznał za nieuzasadnione.
Postanowieniem z 24 grudnia 2013 r. działając na podstawie art. 201 § 1 pkt 2 O.p. Dyrektor IS zawiesił z urzędu postępowanie w sprawie. Podał, że przesłankę zawieszenia stanowiło postępowanie zainicjowane przed TK pismem z dnia 9 grudnia 2013 r., którym Marszałek Sejmu RP wystąpił - na podstawie art. 74 ust. 1 w zw. z art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. nr 102, poz. 643 ze zm.) - z wnioskiem o wyjaśnienie wątpliwości co do treści części wyroku.