Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżący nie dostarczył argumentów dla zakwestionowania prawnopodatkowej oceny umowy sprzedaży akcji. Tym samym należy zaakceptować w tym względzie stanowisko Sądu pierwszej instancji, że przychód z tytułu odpłatnego zbycia akcji powstaje zwykle w momencie przeniesienia tychże akacji na nabywcę.
Trafne jest również stanowisko Sądu, że pojęcie kwoty należnej powiązać trzeba z wymagalnością roszczenia o zapłatę za zbyte akcje. Skoro skarżący nie udowodnił ani nawet uprawdopodobnił, że roszczenie o zapłatę z tytułu zbycia akcji nie było wymagalne w dacie ich zbycia to jest rzeczą oczywistą, że roszczenie to stało się wymagalne w dacie zawarcia umowy.
Ponadto należy mieć na względzie, że dokumenty sporządzone przez dom maklerski, stosownie do art. 95 ust. 1 Prawa bankowego, mają wartość dokumentu urzędowego i stanowią między innymi podstawę ustaleń, co do wysokości przychodów podatnika ze sprzedaży akcji (udziałów, papierów wartościowych) i kosztów ich uzyskania.
W przypadku dokumentów urzędowych istnieje domniemanie zgodności z prawdą tego co wynika z ich treści, a to oznacza z kolei, że dokumenty te nie podlegają swobodnej ocenie dowodów dokonanej przez organ podatkowy, zgodnie z art. 191 O.p. Istnieje możliwość obalenia domniemań wynikających z dokumentu urzędowego (art. 194 § 3 O.p.), ale to podatnik musi taki dowód przeprowadzić, że wbrew wskazanym dokumentom rzeczywisty stan faktyczny jest inny. Takiego dowodu podatnik nie przedstawił.
Wobec tego, że żaden ze zgłoszonych w skardze kasacyjnej zarzutów nie okazał się trafny, Naczelny Sąd Administracyjny na mocy art. 184 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.