Uchwała wspólników, o której mowa w art. 203 rozporządzenia Prezydenta Rzeczpospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. Kodeks handlowy /Dz.U. nr 57 poz. 502 ze zm./ /obecnie art. 210 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych - Dz.U. nr 94 poz. 1037 ze zm./ musi dotyczyć wyłącznie ustanowienia konkretnego pełnomocnika.
Nie można uznać za skuteczne, powoływanie się na uchwałę ustalającą regulamin zarządu, w którym jest wskazanie, że w sprawach podpisywania umów o pracę, również z członkami zarządu w sytuacji, gdy zgromadzenie wspólników nie wskaże uchwałą innego pełnomocnika, pełnomocnikiem jest prezes zarządu. Dlatego też koniecznym jest aby umocowanie pełnomocnika, w świetle art. 203 Kh, nastąpiło w drodze uchwały zgromadzenia wspólników, wskazującej go z imienia i nazwiska.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej E. sp. z o.o. z siedzibą w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 lutego 2005 r. I SA/Gd 1816/01 w sprawie ze skargi E. sp. z o.o. z siedzibą w B. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 28 sierpnia 2001 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1998 r. - oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 25 lutego 2005 r., I SA/Gd 1816/01, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę "E." sp. z o.o. z siedzibą w B. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 28 sierpnia 2001 r., (...), utrzymująca w mocy decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. z dnia 8 maja 2001 r. określająca "E." sp. z o.o. wysokość zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób prawnych za 1998 r.
W postępowaniu podatkowym ustalono, że w dniu 11 grudnia 1997 r. zgromadzenie wspólników uchwałą (...) powołało drugiego członka zarządu Janusza S. ustanawiając go jednocześnie vice prezesem zarządu. Z dniem 31 maja 1998 r. została rozwiązana za porozumieniem stron umowa o pracę z dnia 2 stycznia 1997 r. zawarta z Januszem S. na stanowisku specjalisty ds. ubezpieczeń i w dniu 1 czerwca 1998 r. została zawarta między spółką reprezentowaną przez prezesa zarządu Iwoną F. a Januszem S. nowa umowa o pracę na czas nieokreślony. Wynagrodzenie z tego tytułu /wypłacone za okres od 1 czerwca 1998 r. do 31 grudnia 1998 r./ zostało przez spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów roku 1998. Izba stwierdziła, że materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia powyższej kwestii stanowi /w brzmieniu obowiązującym w 1998 r./ art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /w brzmieniu obowiązującym w 1998 r./. Okolicznością bezsporną było, że w dacie zawarcia umowy o pracę jak i obecnie Janusz S. był jednym z udziałowców spółki oraz członkiem zarządu tej spółki.
Zatem skuteczność zawarcia z nim umowy o pracę była, zdaniem Izby, uzależniona od zachowania wymogów przewidzianych w art. 203 obowiązującego w 1998 r. Kodeksu handlowego /dalej: Kh/, zgodnie, z którym w umowach pomiędzy spółką a członkami zarządu, tudzież w sporach między nimi, reprezentuje spółkę rada nadzorcza lub pełnomocnicy powołani uchwałą wspólników. Wskazano, że umowa o pracę z dnia 1 czerwca 1998 r. została zawarta z Januszem S. przez prezesa zarządu Iwonę F., a więc spółka w chwili zawarcia umowy nie była należycie reprezentowana. Nie powołano, bowiem w spółce rady nadzorczej, nie powołano również pełnomocnika do reprezentowania spółki w celu zawarcia umowy o pracę z członkiem zarządu. Wobec tego zawarta umowa nie powodowała skutków prawnych.
W tym zakresie powołano się na wyrok SN oraz uchwałę NSA z dnia 20 grudnia 1999 r., FPS 11/99. Podkreślono, że w odwołaniu spółka przyznaje, iż umowa o pracę z dnia 1 czerwca 1998 r. dotknięta jest wadą /nienależyta reprezentacja/, a jej zawarcie i tryb podpisania wynikały z nieświadomości prawnej udziałowców.
Zdaniem, bowiem skarżącej uchwały zgromadzenia wspólników (...) z dnia 28 kwietnia 1998 r. i (...) z dnia 18 czerwca 1998 r. podjęte w związku z powołaniem Janusza S. na członka zarządu określały jedynie zmianę wynagrodzenia, nie dawały natomiast żadnej delegacji do rozwiązania dotychczasowej umowy o pracę. Prezes zarządu i Janusz S. dokonując złej interpretacji powyższych uchwał rozwiązali umowę z dnia 2 stycznia 1997 r., a następnie zawarli nową umowę o pracę. Obie te czynności, w ocenie spółki, były sprzeczne z uchwałami zgromadzenia wspólników i obie na mocy art. 83 par. 1 Kc były nieważne. Zatem umowa o pracę zawarta w dniu 2 stycznia 1997 r. nadal pozostawała aktualna, a dokonana zmiana wynagrodzenia nie powodowała nieważności tej umowy.