Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia NSA Małgorzata Rysz Sędzia del. WSA Magdalena Maliszewska (spr.) Protokolant Agata Zdunek po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Wojewody Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 19 lutego 2015 r., sygn. akt II SA/Sz 1340/14 w sprawie ze skargi Gminy Miejskiej W. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Z. z dnia [...] października 2014 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie opłaty za usługi przewozowe 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. oddala skargę; 3. zasądza od Gminy Miejskiej W. na rzecz Wojewody Z. 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 19 lutego 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Z. z dnia [...] października 2014 r. stwierdzające nieważność uchwały Gminy Miejskiej W. (dalej: skarżąca, skarżąca kasacyjnie) w sprawie wysokości opłat za usługi przewozowe świadczone przez [A.] Spółki z o.o. w W.
Sąd pierwszej instancji przyjął jako podstawę orzekania następujący stan faktyczny.
W dniu [...] września 2014 r. Rada Miejska w W. podjęła uchwałę Nr VI/SLII/304/14 w sprawie wysokości opłat za usługi przewozowe świadczone przez [A.] Spółkę z o.o. w W. Jako materialnoprawną podstawę podjęcia ww. aktu wskazano przepis art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1173 ze zm.), art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 45 poz. 236) oraz art. 15 ust. 1 pkt 10 i 11 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13 ze zm.).
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] października 2014 r. Wojewoda Z., działając na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, stwierdził nieważność § 1 pkt 1 i 2 ww. uchwały Rady Miejskiej w W.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Wojewoda wskazał, że zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 10 i 11 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, organizowanie publicznego transportu zbiorowego polega w szczególności na ustalaniu opłat za przewóz oraz innych opłat, o których mowa w ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe, za usługę świadczoną przez operatora w zakresie publicznego transportu zbiorowego (pkt 10) oraz ustalaniu sposobu dystrybucji biletów za usługę świadczoną przez operatora w zakresie publicznego transportu zbiorowego (pkt 11).
Z kolei, stosownie do treści art. 34a ustawy - Prawo przewozowe, rada gminy określa w drodze uchwały:
1) sposób ustalania wysokości opłat dodatkowych pobieranych w razie:
- braku odpowiedniego dokumentu przewozu,
- braku ważnego dokumentu poświadczającego uprawnienie do bezpłatnego albo ulgowego przejazdu,
- niezapłacenia należności za zabrane ze sobą do środka przewozu rzeczy lub zwierzęta albo naruszenia przepisów o ich przewozie,
- spowodowania, bez uzasadnionej przyczyny, zatrzymania lub zmiany trasy środka transportu, mając na uwadze zróżnicowanie wysokości opłat dodatkowych w zależności od strat poniesionych przez przewoźnika i powodu nałożenia opłaty dodatkowej,
2) sposób ustalania wysokości przysługującej przewoźnikowi opłaty manipulacyjnej, mając na uwadze ponoszone koszty czynności związanych ze zwrotem lub umorzeniem opłaty dodatkowej.
W świetle powyższego, zdaniem Wojewody, zasadne jest zatem stwierdzenie, że organ stanowiący gminy może ustalić opłatę dodatkową, lecz wyłącznie w enumeratywnie wymienionych w ww. przepisie przypadkach. Tymczasem, z analizy treści § 1 kwestionowanej uchwały wynika, że cena biletu jednorazowego zarówno normalnego jak i ulgowego została zróżnicowana w zależności od miejsca jego nabycia.