Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia NSA Maria Jagielska (spr.) Sędzia del. WSA Barbara Stukan-Pytlowany Protokolant Julia Kubasik po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 14 czerwca 2010 r. sygn. akt VI SA/Wa 1535/09 w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia licencji pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia 1. oddala skargę kasacyjną, 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę M. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia licencji pracownika ochrony fizycznej II stopnia.
Referując stan sprawy, Sąd I instancji wskazał, że skarżący posiadał licencję pracownika ochrony II stopnia od 2000 r. W związku z uzyskaniem przez Komendanta Wojewódzkiego Policji w B. informacji o wyroku Sądu Okręgowego w K. V Wydziału Karnego Odwoławczego z dnia 23 lipca 2007 r., sygn. akt V Ka 317/07, uznającym skarżącego za winnego popełnienia przestępstwa z art. 209 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. nr 88 poz. 553; dalej Kk.) i skazującym na karę 12 miesięcy ograniczenia wolności, organ decyzją z dnia [...] listopada 2008 r. cofnął opisaną wyżej licencję.
Po rozpatrzeniu odwołania, Komendant Główny Policji utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Uznał, że skarżący nie spełnia wymogu niekaralności postawionego przez przepis art. 27 ust 2. pkt 1 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób oraz mienia (Dz. U. nr 145 poz. 1221 z 2005 r.; dalej ustawa o ochronie) z uwagi na fakt skazania go za przestępstwo umyślne. Zdaniem organu na zmianę tego stanowiska nie może mieć wpływu wniosek do Prezydenta RP o ułaskawienie skarżącego.
Na powyższą decyzję skargę złożył M. B. wskazując, że decyzja ta narusza jego prawo do wykonywania pracy zagwarantowanej mu przez Konstytucję RP. Skarżący wyjaśnił, że odbył już karę, na którą został skazany, a ponadto jego wniosek o ułaskawienie został przesłany do Ministerstwa Sprawiedliwości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę uznając, że zarówno zaskarżona decyzja jak i decyzja organu I instancji są zgodne z prawem. Sąd wskazał, że stosownie do przepisu art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie organ zobowiązany jest do cofnięcia wskazanej licencji, w sytuacji gdy pracownik ochrony nie spełnia (przestał spełniać) warunku niekaralności za przestępstwo umyśle, określonego w przepisie art. 26 ust. 2 pkt 5 ustawy. Następnie WSA podkreślił, że wskazana decyzja ma charakter decyzji związanej.
Powołując się na powyższe, Sąd stwierdził, że skoro skarżący, co jest bezsporne, został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne, organy administracyjne słusznie cofnęły licencję pracownika ochrony. WSA podzielił pogląd Komendanta Głównego Policji, który w uzasadnieniu decyzji wskazał, że w sytuacji wydania takiego wyroku przeciwko pracownikowi ochrony, nie została przewidziana możliwość zachowania skazanemu licencji, o czym świadczą: obligatoryjny charakter przepisu art. 31 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 26 ust. 2 pkr 1, 4 i 5 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o ochronie.
Zarzut skargi w postaci ograniczenia skarżącemu wykonywania konstytucyjnego prawa do pracy nie został podzielony przez Sąd, z uwagi na fakt, że to nie rozstrzygnięcie organu ogranicza skarżącemu możliwość wykonywania pracy pracownika ochrony, lecz popełniony przez niego czyn karalny. Za niezasadny uznał Sąd zarzut niezbadania wszechstronnie sprawy, bowiem podnoszona przez stronę okoliczność złożenia wniosku o ułaskawienie została zbadana przez organy obu instancji.