Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędzia NSA Henryk Wach (spr.) Sędzia del. WSA Małgorzata Grzelak Protokolant Karolina Mamcarz po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. I. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 21 stycznia 2014 r., sygn. akt VI SA/Wa 2649/13 w sprawie ze skargi A. I. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] w przedmiocie kary dyscyplinarnej wobec rzeczoznawcy majątkowego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z 21 stycznia 2014 r., sygn. akt VI SA/Wa 2649/13 oddalił skargę A. I. (dalej: skarżący) na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej (dalej: organ II instancji, organ odwoławczy) z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia rzeczoznawcy majątkowemu kary dyscyplinarnej w postaci zawieszenia uprawnień zawodowych.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:
W maju 2010 r. Wojewoda [...] (dalej Wojewoda) zwrócił się do Ministra Infrastruktury (poprzednik Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej) ze skargą, w której zarzucił, że skarżący jako rzeczoznawca majątkowy wykonuje czynności szacowania niezgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów prawa, a także nie dochowuje staranności właściwej dla zawodowego charakteru tych czynności. Wojewoda zarzuty te odniósł do czynności sporządzenia 420 operatów szacunkowych, określających wartość nieruchomości przeznaczonych pod budowę drogi wojewódzkiej nr 829, dla potrzeb postępowań odszkodowawczych. Na dowód załączył do skargi 16 operatów szacunkowych z 8 marca 2010 r. w wersji pierwotnej i w wersji poprawionej, które w jego ocenie są reprezentatywne dla wszystkich sporządzonych 420 operatów, w tym 1 operat szacunkowy dotyczący działki gruntu, położonej w miejscowości S., w gminie T., powiat Ś. - wersja pierwotna została sporządzona wspólnie z rzeczoznawcą majątkowym K. M. W uzasadnieniu skargi Wojewody wskazano:
1. Błędne określenie przedmiotu i zakresu wyceny - w przypadku obciążenia nieruchomości prawem dożywocia, czy też użytkowaniem - skarżący nie określił wartości tego prawa, jak również nie uzasadnił braku wpływu ww. praw na wartość nieruchomości. Ponadto w przypadku, gdy nieruchomość była przedmiotem użytkowania wieczystego nie określił wartości tego prawa, nie pomniejszył również wartości prawa własności o wartość prawa użytkowania wieczystego;
2. Skarżący nie zamieścił w źródłach danych merytorycznych decyzji o zezwoleniu na realizacje inwestycji drogowej oraz mapy podziału, jak również zaświadczenia o przeznaczeniu wycenionej działki w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
3. Skarżący nie opisał stanu prawnego przedmiotu wyceny oraz nie zamieścił pełnej informacji o stanie prawnym nieruchomości, z której wydzielono wycenianą działkę (brak omówienia treści wpisów w księdze wieczystej odnośnie właścicieli i użytkowników wieczystych).
4. Brak w operatach opisu przedmiotu wyceny. Opisana została jedynie działka, z której przedmiot wyceny został wydzielony. Skarżący napisał, że wyceniana nieruchomość została opisana w pkt 8 operatu, podczas gdy pkt 8 takiego opisu nie zawiera;
5. Ogólnikowe wskazanie podstawy prawnej wyceny, tj. § 36 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. z 2004 r. nr 207, poz. 2109 ze zm.), dalej jako rozporządzenie z 21 września 2004 r., bez wskazania który ustęp rozporządzenia zastosowano. Ponadto, wskazanie przepisów art. 134 ust. 3 i 4 u.g.n. było niewłaściwe, bowiem ust. 3 i 4 stosuje się alternatywnie;