Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marzenna Zielińska Sędzia NSA Dariusz Dudra (spr.) Sędzia del. WSA Małgorzata Grzelak Protokolant Paweł Gorajewski po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. S.A. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. z dnia 13 sierpnia 2013 r. sygn. akt II SA/Bd 399/13 w sprawie ze skargi B. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych oddala skargę kasacyjną
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2013 r., sygn. akt II SA/Bd 399/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. po rozpoznaniu sprawy ze skargi B. Spółka Europejska Oddział w Polsce z siedzibą w K. (dalej: skarżąca) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej: SKO) w T. z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia zezwolenia na sprzedaż napojów uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta T. z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...], stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu i zasądził na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania.
Ze stanu faktycznego sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. Prezydent Miasta T. na podstawie art. 62 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej: k.p.a., art. 12 i art. 18 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz.U. z 2007 r., Nr 70, poz. 473 ze zm.), zwanej dalej: ustawą o wychowaniu w trzeźwości, § 1 i § 4 uchwały nr 363/93 Rady Miasta T. z dnia 15 lipca 1993 r. w sprawie ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5% alkoholu (z wyjątkiem piwa), przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży oraz zasad usytuowania miejsc sprzedaży napojów alkoholowych na terenie miasta T. (ze zm.), § 1, § 2 i § 3 uchwały nr 365/08 Rady Miasta T. z dnia 24 lipca 2008 r. w sprawie zasad usytuowania miejsc sprzedaży napojów alkoholowych na terenie miasta T., po rozpatrzeniu wniosków o wydanie zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5% do 18% alkoholu (z wyjątkiem piwa), przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży złożonych przez podmioty wskazane w pkt 1-14 oraz po ponownym rozpatrzeniu wniosków o wydanie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, złożonych przez podmioty i w punktach sprzedaży wskazanych w pkt 15-20 orzekł udzielić zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5% do 18% alkoholu (z wyjątkiem piwa), przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży - J. S.A. w punkcie sprzedaży przy ul. P. Jednocześnie odmówił udzielenia zezwolenia wskazanym w pkt 1-18 przedsiębiorcom w określonych punktach sprzedaży (w tym skarżącej w punktach sprzedaży przy ul. S. [...] oraz S. [...]).
Decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r. SKO w T. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że w niniejszym postępowaniu Prezydent Miasta T. miał do rozdysponowania wyłącznie jeden wolny punkt sprzedaży alkoholu. Dokonanie wyboru jednego przedsiębiorcy i jego umotywowanie powoduje, że nie można mówić o naruszeniu zasady równości. Wszystkie zainteresowane strony mogły zapoznać się z przesłankami, które legły u podstaw rozstrzygnięcia i skorzystać ze środków zaskarżenia.
WSA w B. uwzględnił skargę B. Spółki Europejskiej Oddział w Polsce z siedzibą w K. i na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) w zw. z art. 135 i art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej: p.p.s.a., uchylił wydane w tej sprawie decyzje organów obu instancji. W uzasadnieniu Sąd I instancji przytoczył znajdujące w sprawie zastosowanie regulacje prawne i stwierdził, że wynika z nich, iż każdy przedsiębiorca, spełniający kryteria ustalone ustawą o wychowaniu w trzeźwości oraz uchwałami rady gminy, ma prawo ubiegania się o wydanie zezwolenia na sprzedaż wymienionych wyżej rodzajów napojów alkoholowych, składając stosowny wniosek w tym zakresie. Sąd zwrócił uwagę na specyficzne okoliczności faktyczne rozpoznawanej sprawy, a także wielość różnorodnych orzeczeń administracyjnych i sądowoadministracyjnych, które bez wątpienia miały istotny wpływ na przebieg ponownego postępowania i obecne rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej - udzielenia konkretnemu przedsiębiorcy spornego zezwolenia.