Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Korycińska Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia NSA Czesława Socha (spr.) Protokolant asystent sędziego Elżbieta Jabłońska-Gorzelak po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej G. N., K. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 5 kwietnia 2013 r. sygn. akt III SA/Gl 1589/12 w sprawie ze skargi G. N., K. N. na decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie zakładu górniczego oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2013 r. o sygn. III SA/GL 1589/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. oddalił skargę G. N. i K. N. na decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie ruchu i likwidacji zakładu górniczego.
Sąd I instancji przyjął, że organ prawidłowo odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w K. z dnia [...] stycznia 2010 r., znak: [...], zatwierdzającej sporządzony w formie uproszczonej plan ruchu Zakładu Górniczego "W." na okres od 1 lutego 2010 r. do 21 stycznia 2015 r. Treść tej decyzji, zdaniem Sądu, nie narusza prawa, a tym bardziej nie narusza go w sposób rażący, uzasadniający stwierdzenie jej nie ważności na mocy art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.).
Odnośnie twierdzenia skarżących, że przedsiębiorca "S.-K." Sp. z o.o., prowadzący Zakład Górniczy "W." nie posiadał tytułu prawnego do działek 100 i 111, uprawniających go do prowadzenia robót górniczych, Sąd stwierdził, że nie można skutecznie zarzucić Dyrektorowi Okręgowego Urzędu Górniczego w K., że nie sprawdził oświadczenia przedsiębiorcy co do jego praw do działek 100 i 111. W rozpoznawanej sprawie, przedsiębiorca górniczy w dokumencie określonym jako "Tytuł prawny do nieruchomości, na której przedsiębiorca prowadzi lub zamierza prowadzić ruch zakładu górniczego" stwierdził, że posiada akty własności lub umowy dzierżawy dla nieruchomości w granicach obszaru górniczego "W.".
Sąd wskazał, że z treści przepisu art. 64 ust. 1, ust. 2 i ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz. 1947 ze zm.) wynika, że plan ruchu sporządza przedsiębiorca, a organ nadzoru górniczego jedynie go zatwierdza. Ponadto, plan ruchu w głównej mierze dotyczy aspektu technicznego eksploatacji złoża, a nie kwestii cywilnoprawnych, w tym praw do terenu, na którym ma być prowadzona działalność górnicza. Także z treści rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 czerwca 2002 r. w sprawie planów ruchu zakładów górniczych (Dz. U. Nr 94, poz. 840 ze zm.) nie wynika, by organ zatwierdzający plan ruchu, miał obowiązek weryfikacji wszystkich wskazanych w nim danych. Żaden z 13 punktów załącznika nr 2 do ww. rozporządzenia, nie dotyczy kwestii prawa do dysponowania terenem, na jakim ma być prowadzona działalność górnicza. Oznacza to, że organ zatwierdzający plan ruchu zakładu górniczego, nie ma dostępu do dokumentów źródłowych dotyczących prawa do dysponowania terenem ani też nie posiada instrumentów prawnych do zweryfikowania w tym zakresie oświadczenia przedsiębiorcy.
Ponadto, Sąd stwierdził, że nawet gdyby przyjąć, że organ miał obowiązek weryfikacji oświadczenia przedsiębiorcy górniczego co to tytułu prawnego do terenu, na którym mają być prowadzone roboty górnicze, to z akt sprawy wynika, iż w dacie wydania decyzji zatwierdzającej plan ruchu zakładu górniczego, tj. [...] stycznia 2010 r., przedsiębiorca posiadał oświadczenie skarżących o wyrażeniu przez nich zgody na objęcie działki nr 100 dokumentacją koncesyjną na poszukiwanie i eksploatację kruszyw. Natomiast co do działki nr 111, skarżący nabyli jej własność w drodze zasiedzenia - co prawda z dniem [...] grudnia 2009 r. - ale na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w B. z [...] kwietnia 2010 r., które stało się prawomocne w dniu [...] listopada 2010 r. Rozstrzygnięcie to nie mogło być znane organowi zatwierdzającemu plan ruchu zakładu górniczego, a więc nie można przypisać mu z tego powodu rażącego naruszenia prawa. Zatem, decyzja Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego z [...] lipca 2012 r. utrzymująca w mocy decyzję tego organu z dnia [...] czerwca 2012 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w K. z dnia [...] stycznia 2010 r., nie narusza prawa.