Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Cysek (spr.) Sędziowie NSA Jan Bała Rafał Batorowicz Protokolant Grażyna Zboralska po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2007 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. Ś. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 12 lutego 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 2084/06 w sprawie ze skargi M. Ś. na uchwałę Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie wpisu na listę radców prawnych 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. do ponownego rozpoznania; 2. zasądza od Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych na rzecz M. Ś. kwotę 297 (dwustu dziewięćdziesięciu siedmiu) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 12 lutego 2007 r., sygn. akt VI SA/Wa 2084/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę M.Ś. na uchwałę Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych w W. z dnia [...] sierpnia 2006 r., nr [...], utrzymującą w mocy uchwałę Okręgowej Izby Radców Prawnych w T. z dnia [...] lipca 2006 r., nr [...], którą odmówiono skarżącej wpisu na listę radców prawnych.
Sąd I instancji uwzględnił następujący stan sprawy.
M.Ś. zdała w dniu [...] października 2005 r. egzamin prokuratorski i w dniu [...] maja 2006 r. złożyła wniosek o wpis na listę radców prawnych Okręgowej Izby Radców Prawnych w T. Wnioskodawczyni do chwili podjęcia uchwały przez organ samorządu radcowskiego I instancji współpracowała na podstawie umowy zlecenia z radcą prawnym.
W ocenie Okręgowej Izby Radców Prawnych w T., która swą uchwałę poprzedziła rozmową z M.Ś.- wnioskodawczyni nie posiadała właściwego, profilowanego przygotowania do zawodu radcy prawnego - z racji zbyt krótkiego okresu, jaki upłynął od zdania egzaminu prokuratorskiego. Wobec braku należytego praktycznego doświadczenia zawodowego wnioskodawczyni nie dawała rękojmi należytego wykonywania zawodu radcy prawnego.
Odwołując się od uchwały Okręgowej Izby Radców Prawnych w T., M.Ś. zarzuciła jej naruszenie art. 25 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (t.j. Dz.U. z 2002 r. Nr 23, poz.1059 ze zm.), dalej ustawa o radcach prawnych, poprzez błędną wykładnię tych przepisów, a także naruszenie art. 31 ust. 1 ustawy o radcach prawnych poprzez uchybienie terminowi określonemu dla rozpatrywania wniosków o wpis na listę radców prawnych.
Odwołująca się podkreśliła w szczególności, iż nie dotyczył jej - w myśl art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych - wymóg odbycia aplikacji radcowskiej i złożenia egzaminu radcowskiego. Zdała bowiem egzamin prokuratorski a omawiana ustawa określa - jej zdaniem - na równi "praktykę zdobytą" na aplikacji prokuratorskiej z praktyką uzyskaną w toku aplikacji radcowskiej (podobnie jak wiedzę teoretyczną i praktyczną). Analizowana ustawa nie wymagała odbycia dodatkowej praktyki po zdaniu egzaminu prokuratorskiego. Ponadto organ samorządu radcowskiego I instancji zarzucił zbyt krótki okres praktyki, nie precyzując jednocześnie jaki czas praktyki byłby jego zdaniem wystarczający. M.Ś. wskazała też, iż posiadała konieczne dla wykonywania zawodu radcy prawnego cechy charakteru "ze sfery etyczno-moralnej". Rękojmia prawidłowego wykonywania zawodu radcy prawnego nie wiąże się zaś z wiedzą lub praktyką zawodową, lecz wyłącznie z dotychczasowym zachowaniem kandydata. Organ samorządu radcowskiego rozpatrujący wniosek o wpis nie miał uprawnień do sprawdzania wiadomości wnioskodawczyni lub badania jej przygotowania do wykonywania zawodu radcy prawnego - a w tym kierunku w istocie działał.
Ponadto w odwołaniu zaznaczono, iż rozmowa kwalifikacyjna odbyta z wnioskodawczynią polegała jedynie na odczytaniu złożonych przez nią dokumentów. Okręgowa Izba Radców Prawnych w T. nie dążyła do ustalenia, jaką wiedzę, poza prawnokarną, nabyła wnioskodawczyni w toku aplikacji prokuratorskiej. Nie uwzględniła też efektów praktyki w kancelarii radcy prawnego.