Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Bała Sędzia del. WSA Krystyna Józefczyk (spr.) Sędzia NSA Maria Myślińska Protokolant Grzegorz Heleniak po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2011 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M.L., R.T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 30 września 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 616/09 w sprawie ze skargi M.L., R.T. na uchwałę Rady Miejskiej w M. z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości opłat targowych oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 września 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 616/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę M.L. i R.T. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia [...] maja 2008 r., nr [...] w przedmiocie zasad ustalania poboru, terminu płatności i stawek opłaty targowej oraz poboru tej opłaty w drodze inkasa.
Sąd oparł się na następującym stanie sprawy.
Rada Miejska w M. opisaną wyżej uchwałą zmieniła swoją uchwałę nr [...] z dnia [...].04.2005 r. na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) i art. 19 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.) poprzez dodanie do treści § 1 ustępu 1a dotyczącego wysokości dziennej stawki opłaty targowej dla sprzedawców na placu R. i Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Opłatę tę ustalono na kwotę 100 zł.
M.L. i R.T. (dalej jako skarżący) wezwali Radę Miejską w M. do usunięcia naruszenia prawa na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Podnieśli, że wysokość ustalonej stawki opłaty targowej drastycznie różni się od stawek targowych pobieranych w innych miejscach w M., co stanowi naruszenia prawa lokalnego, a wysokość tej opłaty naraża kupców na ruinę finansową.
R.M. w M. nie udzieliła odpowiedzi na powyższe wezwanie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. orzekając na skutek skargi M.L. i R.T. stwierdził, że zaskarżona uchwała nie narusza prawa, wobec czego skargę oddalił. Wskazał, że uchwała ta znajduje uzasadnienie w treści art. 19 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie z tym przepisem rada gminy ma obowiązek określić w uchwale zasady, pobór, terminy płatności i wysokość stawek opłat określonych w ww. ustawie. Zgodnie z art. 19 pkt 1 lit a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wysokość stawki opłaty targowej nie może przekroczyć 631,94 zł dziennie, zatem ustalenie jej w wysokości 100 zł dziennie nie naruszało prawa. Wprowadzenie takiej stawki nie naruszało przepisów Konstytucji, również poprzez zróżnicowanie tej stawki w porównaniu ze stawką przewidzianą na innych targowiskach. Sąd podniósł, że wszyscy, którzy chcieliby sprzedawać na placach wskazanych w § 1 pkt 1a zaskarżonej uchwały, zobowiązani są do zapłacenia jednakowej stawki dziennej opłaty targowej bez względu na rodzaj zajmowanego miejsca na placu, jak również sposób dokonywanej sprzedaży.
W ocenie Sądu I instancji dodany do uchwały z dnia 25 kwietnia 2005 r. zapis - §1 pkt 1a był jasny i precyzyjny - wskazał stawkę dzienną opłaty targowej przy sprzedaży dokonywanej w M. na placu R. i kard. Stefana Wyszyńskiego na kwotę 100 zł, bez względu na sposób dokonywania sprzedaży.
Zaskarżona uchwała nie narusza również w ocenie Sądu zasady swobody wykonywania działalności gospodarczej, skarżący nadal mogą prowadzić działalność gospodarczą na placach wskazanych w dodanym § 1 pkt 1a uchwały, ponosząc jednak większe koszty.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wskazał, że ani ustawa o podatkach i opłatach lokalnych, ani inne przepisy prawa nie zawierają zakazu różnicowania stawek opłaty targowej, jaka ma być pobierana na rożnych targowiskach na terenie gminy. Jedne miejsca są bowiem bardziej atrakcyjne, inne mniej. Kompetencja gminy do możliwości różnicowania stawek na poszczególnych targowiskach wynika m.in. z art. 6 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy o samorządzie gminnym. Ponadto Sąd stwierdził, że skarżący do momentu wydania zaskarżonej uchwały akceptowali dotychczasowy sposób różnicowania stawek opłaty targowej, z uwagi na sposób prowadzonej sprzedaży, nie dostrzegali w tym dyskryminujących działań organu.