W odpowiedzi na skargę kasacyjną O. C. Sp. z o.o. wniosła o oddalenie skargi kasacyjnej i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania kasacyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
I
Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw. Oparto ją jedynie na zarzucie naruszenia prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art.32 ust.1 pkt 15 w zw. z art. 29 ust.1 ustawy o grach i zakładach wzajemnych. Opierając skargę kasacyjną li tylko na zarzucie niewłaściwego zrekonstruowania treści normy prawnej wynikającej z przywołanych przepisów prawa materialnego autor skargi kasacyjnej tym samym uznał, iż ustalony wpierw przez właściwy organ gminy, a następnie przyjęty przez Sąd I instancji stan faktyczny nie budzi jakichkolwiek zastrzeżeń. Wiąże on w takiej sytuacji również Naczelny Sąd Administracyjny, a to oznacza, iż w sprawie pozostaje bezsporne to, że w K. zlokalizowane jest jedno kasyno gry.
II
W art. 32 ust. 1 ustawy o grach i zakładach wzajemnych określono niezbędne elementy wniosku o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, gry w bingo pieniężne, zakładów wzajemnych, gier na automatach oraz gier na automatach o niskich wygranych. Punkt 15 tego przepisu stanowi, że wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie tego rodzaju działalności powinien zawierać opinię rady gminy o lokalizacji ośrodka gier. Wbrew temu, co twierdzi strona skarżąca przytoczony przepis jest jasny i nie powinien nasuwać jakichkolwiek wątpliwości interpretacyjnych. Z jego treści wynika, bowiem w sposób jednoznaczny, że opinia rady gminy wydana na jego podstawie powinna dotyczyć lokalizacji ośrodka gier. Ustawodawca nie sprecyzował przy tym, przesłanek oceny tej lokalizacji pozostawiając to swobodnemu uznaniu organu uprawnionemu do wydania opinii. Ta swoboda uznania odnosić się może jednak jedynie do oceny proponowanego przez wnioskodawcę miejsca usytuowania ośrodka gier, a nie do innych przesłanek niezwiązanych z lokalizacją. Nie ma przy tym takiego znaczenia, jakie nadaje mu strona skarżąca to, że w pkt 4 komentowanego przepisu wśród niezbędnych elementów wniosku wymieniono opis usytuowania geograficznego budynku lub miejsca, w którym ma być ulokowany ośrodek gier, wyraźne określenie jego rozmiarów, wraz z planem i ogólnymi informacjami związanymi z konstrukcją. Te informacje, niezbędne do uzyskania pozwolenia na prowadzenie określonego rodzaju działalności, podlegają ocenie organu uprawnionego do wydania zezwolenia, ale kryteria tej oceny nie muszą i zwykle nie są tożsame z przesłankami, którymi kieruje się rada gminy oceniając proponowaną lokalizację ośrodka gier. W opisie usytuowania geograficznego budynku lub miejsca nie znajdują się, bowiem takie elementy jak np. rzeczywiste czy planowane zagospodarowanie terenów sąsiednich, które w ocenie rady gminy może stanowić przeszkodę w lokalizacji ośrodka gier.
III
W myśl art. 29 ust.1 ustawy o grach i zakładach wzajemnych, kasyna gry mogą być lokalizowane w miejscowościach liczących do 250 tys. mieszkańców - jedno kasyno. Na każde kolejne rozpoczęte 250 tys. mieszkańców liczba dozwolonych kasyn zwiększa się o 1. Przepis ten zamieszczony w rozdziale "udzielenie zezwoleń" wprowadza bezwzględny zakaz wydawania zezwoleń na prowadzenie kasyn w ilości większej niż wynika to z określonego w nim limitu liczbowego. Adresatem tego przepisu jest, więc organ uprawniony do koncesjonowania działalności - minister właściwy do spraw finansów publicznych. Wprowadzenie ustawowego limitu ilości kasyn gry nie oznacza, iż o wydanie zezwolenia może ubiegać się tylko ograniczona przez przepis art. 29 ust. 1 ustawy o grach i zakładach wzajemnych, liczba podmiotów. Zarówno, bowiem art. 24 ust.2 ustawy o grach, jak i przepisy rozdziału 5 rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o grach i zakładach wzajemnych / Dz.U.Nr.102,poz. 948 / określają tryb postępowania w sytuacji, w których o jedno zezwolenie ubiega się więcej niż jeden podmiot spełniający określone w ustawie warunki.