Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Zdaniem sądu I instancji skarżąca nie uprawdopodobniła, że w chwili upływu terminu do uzupełniania wniosku o wypłatę pomocy rzeczywiście istniała niezależna od niej przeszkoda, uniemożliwiająca uzupełnienie jego braków. Przede wszystkim z dołączonego do wniosku zaświadczenia lekarskiego z dnia [...] lipca 2012 r. wynika zaledwie, że strona była chora w okresie od [...] do [...] czerwca 2012 r. Nie wynika z niego natomiast, że strona była obłożnie chora, czy też musiała leżeć. Skarżąca nie przedstawiła dokumentacji mogącej potwierdzić stan zdrowia uniemożliwiający jej załatwienie jakiejkolwiek sprawy, w tym złożenia uzupełnień do wniosku, poprzez wyręczenie się np. domownikiem. Sama niezdolność do pracy (choroba) nie jest wystarczającą okolicznością dla uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu, na potwierdzenie czego Sąd powołał wyrok z 21 marca 2012 r. , sygn. akt II GSK 278/11.
Odnosząc się do argumentacji skargi w zakresie niewłaściwie przeprowadzonego postępowania dowodowego i nie podjęcia wszystkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego Sąd I instancji podniósł, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądów administracyjnych ciężar uprawdopodobnienia okoliczności uzasadniającej brak winy w uchybieniu terminu spoczywa na stronie postępowania, która występuje z prośbą o jego przywrócenie.
Według Sądu I instancji, nie zasługuje również na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej "k.p.a."), bowiem poza gołosłownym stwierdzeniem, że w podobnych sytuacjach organ rozstrzygał na korzyść stron, skarżąca nie przedstawiła żadnych argumentów przemawiających za słusznością jej stanowiska.
Reasumując, Sąd I instancji stwierdził, że brak jest podstaw do uznania zaskarżonego postanowienia za wydane z naruszeniem prawa. W ocenie tego Sądu w niniejszej sprawie nie doszło do naruszenia wymienionych w skardze przepisów: art. 7, art. 8, art. 77 i art. 58 k.p.a., a organy prawidłowo oceniły, że uchybienie terminu w sprawie nastąpiło w wyniku niezachowania przez stronę należytej staranności, której można było od niej wymagać.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła D. S. wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez WSA w Olsztynie oraz zasądzenie na rzecz skarżącej zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Zaskarżonemu wyrokowi, na podstawie art. 173 i 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zarzucono naruszenie art. 3 § 1 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. wobec niezastosowania środka określonego w ustawie w stosunku do naruszenia przez organ w zaskarżonym postanowieniu art. 58 § 1, a także art. 7, art. 9 oraz art. 77 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego, które to naruszenia miały istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia poprzez uznanie, że strona składając wniosek o przywrócenie terminu nie uprawdopodobniła, że uchybienie terminu nastąpiło bez jej winy.