Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Korycińska Sędziowie NSA Rafał Batorowicz Cezary Pryca (spr.) Protokolant Małgorzata Suchocka po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2007 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2006 r. sygn. akt III SA/Wa 2733/05 w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 2 sierpnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia części kary pieniężnej 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania;- 2) zasądza od J. P. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego;-
Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2005 r., sygn. akt III SA/Wa 2733/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi J. P. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 2 sierpnia 2005 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia kary pieniężnej, uchylił zaskarżoną decyzję i stwierdził, że nie może być wykonana w całości oraz zasądził na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym:
Decyzją z 9 września 2004 r. na skarżącego została nałożona kara pieniężna w łącznej wysokości 12.050 zł. Po zapłaceniu kwoty 6.050 zł, pismem z 22 kwietnia 2005 r. wystąpił on z wnioskiem o umorzenie pozostałej do zapłaty kwoty wyrażając obawę, że konieczność uiszczenia kary pieniężnej w całości może doprowadzić do dalszych zwolnień pracowników i likwidacji przedsiębiorstwa. Do wniosku załączył kopie dokumentów księgowych obrazujących sytuację finansową przedsiębiorstwa i kopię zeznania podatkowego za 2004 r. (PIT-36).
Po rozpatrzeniu wniosku, decyzją z 10 maja 2005 r., Pomorski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego odmówił wnioskodawcy umorzenia pozostałej do zapłaty części należności pieniężnych w wysokości 6.000 zł z tytułu nałożonej na niego kary stwierdzając, że brak jest podstaw do umorzenia należności. Organ stwierdził bowiem, że nie występuje żadna z przesłanek wskazanych w § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 stycznia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 6, poz. 54 ze zm.).
Skarżący odwołując się od tej decyzji pismem z 18 maja 2005 r. wniósł o uchylenie decyzji organu I instancji zarzucając jej naruszenie przepisów § 3 i § 4 rozporządzenia, a także naruszenie art. 545 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 ze zm.) oraz wystąpił o umorzenie przedmiotowej kwoty przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego. Skarżący w uzasadnieniu swojego odwołania podniósł, że organ I instancji ograniczył się jedynie do powołania treści § 3 ust. 1 rozporządzenia nie dokonując merytorycznego badania wniosku i nie zastosował w sprawie przepisu § 4 rozporządzenia, z którego wynika, że rozpoznając wniosek organ powinien brać pod uwagę możliwości płatnicze dłużnika. Wskazał nadto, iż organ I instancji odwołał się do uchylonych z dniem 1 października 2003 r. przepisów rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 ze zm.).
Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia 2 sierpnia 2005 r., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Stwierdził, że § 3 rozporządzenia zawiera przesłanki stanowiące "zamknięty katalog, który nie może być uzupełniony przez uznanie administracyjne" a załączone do wniosku dokumenty nie świadczą o istnieniu przesłanek do umorzenia części kary pieniężnej. Podkreślił także, odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 545 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 605 poz. 535 ze zm.), że przepis § 3 rozporządzenia został przywołany w obowiązującym brzmieniu.