Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Cezary Pryca (spr.) Sędziowie Rafał Batorowicz NSA Bożena Wieczorska Protokolant Magdalena Sagan po rozpoznaniu w dniu 20 września 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej K. W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2005 r. sygn. akt IV SA/Wa 1901/05 w sprawie ze skargi K. W. na pismo Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 21 lipca 2005 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania wniosku o dofinansowanie realizacji projektu złożonego w ramach Działania "Ułatwianie startu młodym rolnikom" oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 10 listopada 2005 r. odrzucił skargę wniesioną przez K. W. na pismo Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 21 lipca 2005 r. Nr [...] oraz poprzedzające je pismo Zastępcy Kierownika Biura Obsługi Wniosków Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa Opolskiego Oddziału Regionalnego w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania wniosku o dofinansowanie realizacji projektu złożonego w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego "Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego oraz rozwój obszarów wiejskich", Działanie "Ułatwianie startu młodym rolnikom". Oba te pisma są, w ocenie strony, decyzjami administracyjnymi.
Sąd I instancji nie podzielił stanowiska skarżącej w kwestii zaskarżalności wskazanych aktów. Podniósł, że decyzja administracyjna jest aktem rozstrzygającym co do istoty indywidualną sprawę należącą do właściwości organów administracji państwowej lub w inny sposób kończący postępowanie w danej sprawie, zaś podstawą jej wydania jest przepis prawa.
Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r., Nr 1, poz. 2 ze zm.), Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwana dalej "Agencją", jest osobą prawną. Zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy Prezes Agencji jest organem Agencji, kieruje nią i reprezentuje na zewnątrz. Został on upoważniony do wydawania decyzji administracyjnych w zakresie określonym w odrębnych przepisach (art. 5a ust. 4 ustawy). Zdaniem Sądu I instancji samo istnienie takich ustrojowych, a także procesowych podstaw do wydania decyzji nie jest wystarczające dla uznania danego aktu za decyzję administracyjną. Konieczne jest bowiem istnienie podstawy materialnoprawnej, ponieważ to przepisy prawa materialnego odgrywają decydującą rolę w kształtowaniu praw i obowiązków podmiotów administrowanych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał również, że pisma organów nie mieszczą się w katalogu aktów lub czynności podlegających zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
Sąd I instancji podkreślił, że ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206) nie zawiera materialnoprawnej podstawy do wydawania decyzji w sprawach przyznawania dofinansowania projektów w zakresie Działania "Ułatwianie startu młodym rolnikom". Art. 11 ust. 7 tej ustawy nakazuje wydać decyzję, lecz tylko w przypadku kiedy instytucja zarządzająca albo instytucja pośrednicząca jest jednocześnie beneficjentem. Sąd stwierdził jednakże, iż taka sytuacja nie miała miejsca w przedmiotowej sprawie, gdyż skarżąca - jako potencjalny beneficjent - nie była jednocześnie instytucją pośredniczącą lub instytucją zarządzającą. Nie mieściła się bowiem w definicjach tychże zawartych w art. 2 pkt 4 i 5 ustawy o Narodowym Planie Rozwoju.
W ocenie Sądu I instancji postępowanie prowadzące do zawarcia umowy nie może być uznane za postępowanie administracyjne, a pismo skierowane do skarżącej nie może być uznane za decyzję administracyjną. Z rozporządzeń wykonawczych oraz załączników, które należą do grupy odrębnych przepisów w rozumieniu art. 5a ust. 3 ustawy), wynika, iż prawodawca nie przewidział w nich formy decyzji administracyjnej jako aktu finalizującego postępowanie o przyznanie dofinansowania w zakresie wyżej wymienionego działania.