Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lutego 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 2665/13 w sprawie ze skargi D. Y. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz D. Y. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z 6 lutego 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 2665/13 po rozpoznaniu sprawy ze skargi D. Y. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego, uchylił zaskarżoną decyzję.
Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy.
Rozpoznając sprawę Sąd wskazał, że organ odwoławczy zdecydował o uchyleniu decyzji Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] stwierdzając, że wniosek o potwierdzenie posiadania obywatelstwa polskiego dotknięty jest brakami, które wykluczały rozpatrzenie i rozstrzygnięcie sprawy co do istoty. Minister uznał, że obowiązkiem organu pierwszej instancji było wezwanie skarżącego do uzupełnienia tych braków w trybie przewidzianym przez art. 64 § 2 k.p.a.
Zgodnie z art. 64 § 1 k.p.a. jeżeli w podaniu nie wskazano adresu wnoszącego i nie ma możności ustalenia tego adresu na podstawie posiadanych danych, podanie pozostawia się bez rozpoznania. Stosownie z kolei do treści art. 64 § 2 jeżeli podanie nie czyni zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego do usunięcia braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania.
Do innych wymagań, o których mowa w art. 64 § 2 k.p.a. należy zaliczyć określenie żądania (art. 63 § 2 k.p.a.), podpis strony (art. 63 § 3 k.p.a.), dołączenie pełnomocnictwa, jeżeli strona działa przez pełnomocnika (art. 33 § 3 k.p.a.), a także wymagania przewidziane w przepisach szczególnych.
Minister Spraw Wewnętrznych stwierdził, że szczególne unormowanie, rozszerzające katalog wymogów formalnych wniosku o potwierdzenie posiadania lub utraty obywatelstwa polskiego ponad wymogi wynikające z k.p.a. zawierają art. 56 ust. 1 w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim (Dz.U. z 2012 r., poz. 161 ze zm.), dalej również ustawy o obywatelstwie.
Stosownie do treści art. 56 ust. 1 ustawy o obywatelstwie wniosek o potwierdzenie posiadania lub utraty obywatelstwa polskiego zawiera dane osoby, której potwierdzenie dotyczy, i jej wstępnych do drugiego stopnia oraz informacje o istotnych okolicznościach niezbędnych do ustalenia stanu faktycznego i prawnego.
W myśl art. 13 ust. 1 ustawy o obywatelstwie dane cudzoziemca, małoletniego, wnioskodawcy, osoby lub wstępnych wymagane na podstawie art. 56 ust. 1 obejmują:
1) imię (imiona) i nazwisko; 2) nazwisko rodowe; 3) datę i miejsce urodzenia; 4) imię i nazwisko ojca; 5) imię i nazwisko rodowe matki; 6) płeć; 7) obywatelstwo; 8) stan cywilny; 9) numer PESEL, jeżeli został nadany.
Zgodnie natomiast z art. 56 ust. 2 ustawy o obywatelstwie, osoba i podmiot występujący z wnioskiem o potwierdzenie posiadania lub utraty obywatelstwa polskiego są obowiązani dołączyć dokumenty potwierdzające dane i informacje zawarte we wniosku, chyba że uzyskanie tych dokumentów napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody.
Sąd podkreślił, że w świetle art. 10 ust. 1, 2 i 3 ustawy o obywatelstwie polskim przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie mają zastosowania w postępowaniu o potwierdzenie posiadania lub utraty obywatelstwa polskiego tylko, jeżeli ustawa o obywatelstwie stanowi inaczej. Nadto Sąd wskazał, że w określonych okolicznościach faktycznych sprawy, niektóre z danych wymaganych przez art. 56 ust. 1 w zw. z art. 13 ust. 1 (np. dane dotyczące dziadków wnioskodawcy) nie będą konieczne do potwierdzenia posiadania, bądź utraty obywatelstwa. W sytuacji natomiast, gdy wydanie prawidłowej decyzji w przedmiocie potwierdzenia posiadania lub utraty obywatelstwa polskiego możliwe jest bez podania przez wnioskodawcę wszystkich danych wynikających z treści art. 56 ust. 1 w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o obywatelstwie, nie sposób przyjąć, że niezamieszczenie zbędnych danych we wniosku stanowi brak uniemożliwiający nadanie podaniu prawidłowego biegu, a w konsekwencji, że istnieje prawna podstawa do wezwania do uzupełniania braków (do uzupełniania tych danych) w trybie art. 64 § 2 k.p.a.