Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego w przedmiocie stwierdzenia nieważności części załącznika do uchwały w sprawie nadania statutu Wojewódzkiemu Funduszowi Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Lublinie
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz /spr./ Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Miron sędzia del. WSA Małgorzata Jarecka Protokolant starszy inspektor sądowy Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody Lubelskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 21 listopada 2017 r. sygn. akt II SA/Lu 974/17 w sprawie ze skargi Województwa Lubelskiego na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z dnia 28 lipca 2017 r. nr PN-II.4131.278.2017 w przedmiocie stwierdzenia nieważności części załącznika do uchwały w sprawie nadania statutu Wojewódzkiemu Funduszowi Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Lublinie 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Wojewody Lubelskiego na rzecz Województwa Lubelskiego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/3

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 21 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Lu 974/17, uchylił rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z dnia [...] lipca 2017 r., znak [...] stwierdzające nieważność uchwały nr [...] Sejmiku Województwa Lubelskiego z dnia 22 czerwca 2017 r. w sprawie nadania statutu Wojewódzkiemu Funduszowi Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Lublinie w części dotyczącej § 13 ust. 2 w brzmieniu obejmującym sformułowania "jednogłośnie", "w obecności ustawowego składu Rady" oraz "jednogłośnie w obecności ustawowego składu Rady" i w części dotyczącej § 13 ust. 4 załącznika do uchwały.

Skargę kasacyjną wniósł Wojewoda Lubelski (dalej Skarżący) zaskarżając w całości wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie. Skarżący zarzucił naruszenie prawa materialnego na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U.

z 2017 r., poz. 1396 ze zm., dalej p.p.s.a.), tj.:

1) art. 400p ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska

(Dz. U. z 2017 r., poz. 519 ze zm., dalej ustawa Prawo ochrony środowiska) poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że przepis ten uprawniał Sejmik Województwa do wprowadzenia zasady podejmowania uchwał przez Radę Nadzorczą Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Lublinie we wszystkich sprawach należących do właściwości tego organu jednogłośnie i w obecności ustawowego składu Rady oraz ponawiania głosowania za zgodą wszystkich obecnych członków Rady,

2) art. 400p w zw. z art. 400f ust. 1 i 2 ustawy Prawo ochrony środowiska oraz z art. 2 i art. 7 Konstytucji poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że przepisy te nie stanowią wzorca kontroli legalności uchwały Sejmiku Województwa, który został naruszony poprzez wprowadzenie zasady podejmowania jednogłośnie i w obecności ustawowego składu wszystkich uchwał kolegialnego organu, jakim jest Rada Nadzorcza Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Lublinie,

3) art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2017 r., poz. 2096 ze zm., dalej ustawa o samorządzie województwa) poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że wskazane przez organ nadzoru w uchylonym rozstrzygnięciu nadzorczym przesłanki nie wypełniają kryterium legalności, zaś naruszenie przyjętych jako wzorzec kontroli przepisów art. 400p w zw. z art. 400f ust. 1 i 2 ustawy Prawo ochrony środowiska oraz z art. 2 i art. 7 Konstytucji RP nie stanowi podstawy do stwierdzenia nieważności postanowień uchwały w części, w której wystąpiło to naruszenie.

W opinii Skarżącego ww. naruszenia przepisów doprowadziły do wadliwej kontroli zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego poprzez wadliwe zastosowanie art. 148 p.p.s.a. i uchylenie rozstrzygnięcia nadzorczego zamiast oddalenia skargi na podstawie art. 151 p.p.s.a.

Mając powyższe na uwadze, wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie skargi, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie.

Strona 1/3