Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Krystyna Borkowska Sędziowie Jerzy Bujko /spr./ Bożena Walentynowicz Protokolant Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2006 r., sygn. akt II SA/Wa 516/06 w sprawie ze skargi K. T. na orzeczenie Komisji do Spraw Służby Zastępczej z dnia [...] stycznia 2006 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przeznaczenia do odbywania służby zastępczej oddala skargę kasacyjną
Wydaną na wniosek K. T. decyzją z dnia [...] listopada 2005 r., nr [...] - Komisja Wojewódzka do Spraw Służby Zastępczej w T. odmówiła skierowania wnioskodawcy do odbywania zastępczej służby wojskowej.
Na skutek odwołania się przez K. T. od tej decyzji Komisja do Spraw Służby Zastępczej w Warszawie decyzją z dnia [...] stycznia 2006 r., nr [...], utrzymała w mocy decyzję organu I instancji. W jej uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że poborowy nie przedstawił istnienia żadnych powodów, które zgodnie z obowiązującymi przepisami mogłyby być uznane za podstawy skierowania go do odbywania służby zastępczej. Mimo powoływania się na wyznawane zasady moralne nie skonkretyzował ich, czym uniemożliwił Komisji stwierdzenie, czy są one rzeczywiste, czy też zostały przytoczone wyłącznie na użytek niniejszego postępowania. Odwołujący się wprawdzie twierdził, że jest pacyfistą, lecz nie wykazał się ani działalnością pacyfistyczną, ani znajomością ruchu pacyfistycznego. Powoływał się też na swoje wyznanie rzymskokatolickie i wynikający z tego wyznania zakaz zabijania, lecz obie Komisje uznały, że fakt wyznawania tej religii nie stanowi przeszkody do odbywania zasadniczej służby wojskowej. Także czynne uczestniczenie w inicjatywach o charakterze charytatywnym i niesienie pomocy potrzebującym, na co powoływał się poborowy, nie stanowi podstawy do odbywania służby zastępczej.
Wymienione orzeczenie Komisji do Spraw Służby Zastępczej w Warszawie K. T. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wnosząc o jego uchylenie i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania. Skarżący podniósł, iż jest aktywnym uczestnikiem ruchu pacyfistycznego i dlatego nie może mieć nic wspólnego z organizacjami, których działalność może polegać na agresji i zabijaniu ludzi. Służbie wojskowej przeciwstawiają się też wyznawane przez skarżącego zasady religijne, w tym podstawowa zasada z dekalogu "nie zabijaj". Skarżący podniósł, iż pobieżnie przeprowadzone postępowanie administracyjne, w tym pominięcie przez organy złożonej opinii psychologicznej, doprowadziło organy do nietrafnych wniosków co do braku podstaw dla skierowania go do odbywania służby zastępczej.
Komisja do Spraw Służby Zastępczej wniosła o oddalenie tej skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 25 maja 2006 r. skargę oddalił. Sąd wskazał, że zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz.U. Nr 223, poz. 2217) ubiegający się o skierowanie do takiej służby poborowy winien we wniosku wskazać i uzasadnić istnienie przyczyn, które nie pozwalają mu na odbywanie zasadniczej służby wojskowej. Ustawodawca nie przewidział skierowania do służby zastępczej jako prostego następstwa zgłoszonego przez poborowego żądania, popartego jedynie gołosłownym oświadczeniem, że zasady moralne lub przekonania religijne nie pozwalają mu na odbywanie służby wojskowej. Wskazane przez poborowego powody i ich uzasadnienie muszą przekonać Komisję, iż istnieje związek pomiędzy jego ugruntowanymi przekonaniami religijnymi i moralnymi i faktem odmowy pełnienia służby wojskowej. W rozpoznawanej sprawie K. T. nie wykazał istnienia takich powodów. Nie wykazał on, przede wszystkim, że jest aktywnym członkiem ruchu pacyfistycznego i posiada pacyfistyczne przekonania. Nie stanowi też przeszkody do odbywania służby wojskowej - zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - fakt wyznawania przez poborowego religii rzymskokatolickiej. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wielokrotnie podkreślano, że brak jest doktrynalnych przeszkód w pełnieniu służby wojskowej przez chrześcijanina obrządku rzymskokatolickiego. Świadczy o tym codzienna praktyka Kościoła Rzymskokatolickiego, uczestniczącego w procesie wychowywania i opiece duszpasterskiej żołnierzy Wojska Polskiego a także stale głoszone poglądy prominentnych przedstawicieli tego Kościoła. Sąd uznał, iż na zaskarżoną decyzję nie mogło mieć wpływu pominięcie jako dowodu złożonej przez skarżącego opinii psychologicznej, gdyż jej treść nie ma wpływu na istnienie przesłanek decydujących o skierowaniu do służby zastępczej.