Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Hauser (spr.) Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia NSA Małgorzata Stahl Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi J. B. o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 czerwca 2008 r. sygn. akt II OSK 859/08 oddalającego skargę kasacyjną w sprawie ze skargi J. B. na uchwałę Rady Narodowej Miasta i Gminy w Sokółce z dnia 7 kwietnia 1988 r. nr XXX/113/88 w przedmiocie ustalenia nazw ulic oddala skargę o wznowienie postępowania.
Postanowieniem z dnia 23 czerwca 2008 r., sygnatura akt II OSK 859/08 Naczelny Sąd Administracyjny (dalej jako: NSA) - po rozpoznaniu skargi kasacyjnej J. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku (dalej jako: WSA) z dnia 6 listopada 2007 r., sygnatura akt II SA/Bk 261/07 odrzucające skargę J. B. na uchwałę Rady Narodowej Miasta i Gminy w Sokółce z dnia 7 kwietnia 1988 r., Nr XXX/113/88 w przedmiocie ustalenia nazwy ulic - oddalił skargę kasacyjną.
W uzasadnieniu NSA wskazał, że WSA, stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej jako: ppsa), postanowieniem z dnia 6 listopada 2007 r., sygn. akt II SA/Bk 261/07, odrzucił, jako niedopuszczalną, skargę J. B. na uchwałę Rady Narodowej Miasta i Gminy w Sokółce z dnia 7 kwietnia 1988 r., Nr XXX/113/88, w przedmiocie ustalenia nazwy ulic, wskazując, że skarżący zaskarżył ww. uchwałę Rady Narodowej, a więc uchwałę nieistniejącego już w chwili obecnej organu, zaś zaskarżeniu do Sądu administracyjnego skargą powszechną (art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - tekst jednolity: Dz. U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm. - dalej jako: usg) podlegają wyłącznie uchwały organów gminy będących jednostkami samorządu gminnego, powołanych na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. W skardze kasacyjnej na powyższe postanowienie J. B., reprezentowany przez adwokata Z. P., wniósł o "stwierdzenie nieważności postępowania i uchylenie zaskarżonego postanowienia, lub ewentualnie stwierdzenie uprawnienia do wniesienia skargi". Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie, skutkujące nieważnością postępowania w myśl art. 183 § 2 pkt 5 ppsa, a to art. 62 pkt 1 ppsa wskutek niekompletności akt, art. 106 § 3 ppsa wskutek braku rozpoznania zgłoszonych przez skarżącego wniosków dowodowych w piśmie z dnia 18 października 2007 r., art. 141 § 4 ppsa wskutek braku wskazania czy skarżona uchwała zachowała moc obowiązującą i art. 101a usg przez jego niezastosowanie.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie i wskazał, że w pełni podziela stanowisko WSA wyrażone w zaskarżonym postanowieniu, iż przewidziane w art. 101 ust. 1 usg prawo zaskarżenia do sądu administracyjnego uchwał podjętych przez organ gminy ma zastosowanie do uchwał organów gmin będących jednostkami samorządu terytorialnego, działających od dnia 27 maja 1990 r., czyli od dnia wejścia w życie ustawy o samorządzie gminnym. Prawidłowo zatem Sąd I instancji uznał, że zaskarżeniu do Sądu administracyjnego podlegają wyłącznie uchwały organów gminy będących jednostkami samorządu gminnego, powołanych na podstawie ustawy o samorządzie gminnym, co oznacza, że odrzucenie, jako niedopuszczalnej, skargi w niniejszej sprawie było zasadne.
Pismem z dnia 25 września 2008 r. J. B. wniósł sporządzoną przez adwokata Zygmunta Piekutowskiego skargę o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 czerwca 2008 r., sygnatura akt II OSK 859/08, którym oddalono skargę kasacyjną J. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Białymstoku z dnia 6 listopada 2007 r., sygn. akt II SA/Bk 261/07. Skargę oparto na podstawie określonej w art. 271 pkt 2 ppsa, podnosząc, że "skarżony organ nie miał zdolności sądowej i procesowej", a skarżący w skutek naruszenia przepisów ppsa przez NSA został pozbawiony możliwości obrony swych praw. W uzasadnieniu skargi skarżący wyraził pogląd, iż przyjęcie w ślad za Wojewódzkim Sądem Administracyjnym, że niedopuszczalne było skarżenia uchwały nieistniejącego organu oznacza, iż Rada Miejska w Sokółce nie miała zdolności sądowej i procesowej, bowiem nie można na nią nałożyć obowiązku usunięcia naruszenia prawa popełnionego przez dawne rady, jeśli nie przejęła ich uchwał. Tym samym Rada Miejska w Sokółce nie miała prawa podejmować uchwały ani pozytywnej (uwzględniającej wezwanie do usunięcia naruszenia prawa), ani negatywnej (nieuwzględniającej wezwania do usunięcia naruszenia prawa).