Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Miasta R. w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Hauser Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia NSA Otylia Wierzbicka (spr.) Protokolant Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Miasta R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 maja 2006r., sygn. akt II SA/Rz 605/04 w sprawie ze skargi A. J. na uchwałę Rady Miasta R. z dnia [...] marca 2004r., nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie

Uzasadnienie strona 1/4

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w sprawie II SA/Rz 605/04 wyrokiem z dnia 9 maja 2006 r. po rozpoznaniu skargi A. J. na uchwałę Rady Miasta R. z dnia [...] marca 2004 r., nr [...] w przedmiocie odstąpienia od sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów górniczych "Z." i "K.", stwierdził niezgodność zaskarżonej uchwały z prawem.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd przedstawił następujące okoliczności faktyczne i prawne.

Rada Miasta R. jako podstawę prawną zaskarżonej uchwały powołała art. 18 ust. 1 pkt. 5 i art. 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001, Nr 142, poz. 1591 ze zm.), art. 53 ust 1 i 6 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96 ze zm.) w zw. z art. 14 ust. 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.). Według art. 14 ust. 7 cyt. wyżej ustawy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego sporządza się obowiązkowo, jeżeli wymagają tego przepisy prawa. Ustawa Prawo geologiczne i górnicze w art. 53 ust. 1 stanowi, że dla terenu górniczego sporządza się miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w trybie określonym przepisami odrębnymi, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Na terenie R. wyznaczono dwa tereny górnicze gazu ziemnego "Z." w 1990 r. i "K." w 1984 r. na których to terenach obowiązywały plany uchwalone przed 1 stycznia 1995 r.

Obowiązek przystąpienia do sporządzenia planu dla obszaru co do którego istnieje obowiązek sporządzenia planu powstaje po upływie 3 miesięcy od dnia ustanowienia tego obowiązku (art. 10 cyt. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Można odstąpić od sporządzenia planu dla terenu górniczego jeżeli przewidywane wpływy na środowisko będą nieznaczne ( art. 53 ust. 6 ustawy Prawo geodezyjne i górnicze). Ocena oddziaływania na środowisko eksploatacji złoża "Z." wskazuje, że wieloletnia eksploatacja tego złoża nie wywoła znacznych zmian w środowisku.

Podejmując przedmiotowa uchwałę o odstąpieniu od sporządzenia planu dla terenów górniczych Rada powołała się na powyższą ocenę oddziaływania na środowisko.

W skardze do Sądu na tę uchwałę A. J. wskazywał na niebezpieczeństwo jakie niesie za sobą usytuowanie kopalni gazu w bezpośrednim sąsiedztwie domów mieszkalnych i domagał się jej uchylenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie dokonując kontroli legalności uchwały w wyniku wniesionej skargi stwierdził, że ocena oddziaływania na środowisko eksploatacji złoża gazu ziemnego będąca podstawą stanowiska Rady pochodzi z października 1995 r. i wymienia jedynie złoże "Z." podczas gdy uchwała dotyczy również terenu górniczego "K.". W ocenie Sądu stwierdzenie rzeczoznawcy zawarte w prognozie oddziaływania na środowisko, że eksploatacja złoża nie wywoła istotnych zmian w środowisku nie jest jednoznaczne z zapisem ustawowym zawartym w art. 53 ust. 6. Prognoza ta nadto powołuje się na rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13 maja 1995 r. w sprawie określenia rodzajów inwestycji szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz ocen oddziaływania na środowisko, które to rozporządzenie utraciło moc w 1998 r. W dacie podjęcia przedmiotowej uchwały obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 września 2002 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacznie oddziaływać na środowisko oraz szczególnych kryteriów związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięć na sporządzenie raportu o oddziaływaniu na środowisko wydane na podstawie art. 51 ust. 8 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska.

Strona 1/4