Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędziowie sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz sędzia NSA Zygmunt Zgierski Protokolant asystent Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Gminy Czorsztyn z siedzibą w Maniowach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 6 sierpnia 2009 r. sygn. akt III SA/Kr 1089/08 w sprawie ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Gminy Czorsztyn z siedzibą w Maniowach z dnia 28 marca 2008 r. nr XVII/105/08 w przedmiocie ustalenia miejscowości, w której pobiera się opłatę klimatyczną oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 6 sierpnia 2009 r. stwierdził nieważność uchwały Rady Gminy Czorsztyn z/s w Maniowach z dnia 28 marca 2008 r. Nr XVII/105/08 w przedmiocie ustalenia miejscowości, w której pobiera się opłatę klimatyczną.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wskazał, że w dniu 28 marca 2008 r. Rada Gminy Czorsztyn z/s w Maniowach podjęła uchwałę Nr XVII/105/08 w sprawie ustalenia miejscowości, w której pobiera się opłatę klimatyczną. Zgodnie z § 1 tej uchwały opłatę miejscową pobiera się na terenie miejscowości: Huba, Maniowy, Mizerna, Kluszkowce, Czorsztyn, Sromowce Wyżne, Sromowce Niżne.
W dniu 1 października 2008 r. Wojewoda Małopolski wniósł skargę na powyższą uchwałę Rady Gminy Czorsztyn z/s w Maniowach domagając się stwierdzenia jej nieważności. Uzasadniając swoje stanowisko organ nadzoru stwierdził, iż zaskarżona uchwała narusza w sposób istotny przepisy aktualnie obowiązującego prawa, a w szczególności art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.), a także przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową (Dz.U. z 2007 r. Nr 249, poz. 1851). Zgodnie z artykułem 17 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opłata miejscowa jest pobierana od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach posiadających korzystne właściwości klimatyczne, walory krajobrazowe oraz warunki umożliwiające pobyt osób w tych celach lub w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status obszaru ochrony uzdrowiskowej. Rada Ministrów zgodnie z delegacją zawartą w art. 17 ust 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, na mocy wyżej cytowanego rozporządzenia z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową, określiła warunki klimatyczne i krajobrazowe umożliwiające pobyt osób w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową. Organ nadzoru podniósł, że z dniem wejścia w życie powyższego rozporządzenia, rady gmin podejmujące uchwały w sprawie ustalenia miejscowości, w których można pobierać opłatę miejscową, zostały zobowiązane do uwzględniania minimalnych warunków klimatycznych i krajobrazowych, określonych w tym akcie normatywnym.
Strona skarżąca wyjaśniła, że począwszy od 1 stycznia 2006r., wraz ze zmianą cyt. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, kompetencja do ustalania miejscowości, w których pobierana jest opłata miejscowa została przypisana radzie gminy, a nie jak było to dotychczas wojewodzie. Aktem normatywnym, na mocy którego wcześniej ustalono miejscowości, w których można było pobierać przedmiotową opłatę było rozporządzenie nr 3/2004 Wojewody Małopolskiego z dnia 24 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia w województwie małopolskim miejscowości, w których pobierana jest opłata miejscowa (Dziennik Urzędowy Województwa Małopolskiego Nr 41, poz. 539). W wykazie, stanowiącym Załącznik Nr 1 do przedmiotowego rozporządzenia znalazły się miejscowości: Czorsztyn, Huba, Kluszkowice, Maniowy, Mizerna, Sromowce Niżne i Sromowce Wyżne. Cytowane rozporządzenie Wojewody Małopolskiego zachowało moc do dnia wydania nowych aktów prawa miejscowego, przez organy przejmujące zadania i kompetencje, czyli jak w tym wypadku - do czasu wydania uchwały rady gminy w sprawie ustalenia miejscowości w których pobierana jest opłata miejscowa. Niemniej jednak, wobec wejścia w życie w dniu 15 stycznia 2008 r. cytowanego wcześniej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r., rozporządzenie Wojewody Małopolskiego nr 3/2004 stało się co najmniej w części bezprzedmiotowe, ponieważ nie uwzględniało ono minimalnych warunków klimatycznych i krajobrazowych przewidzianych w cyt. powyżej rozporządzeniu Rady Ministrów. Zdaniem organu nadzoru można bronić dwóch odmiennych poglądów, a zatem takiego, że z dniem wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. - rozporządzenie Wojewody Małopolskiego Nr 3/2004 utraciło moc obowiązującą i względnie takiego, że z tą datą stało się ono bezprzedmiotowe w odniesieniu do tych miejscowości, które nie spełniają warunków określonych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. Niezależnie jednak od tego, któremu z tych poglądów przyzna się rację, zdaniem organu nadzoru, skutek będzie ten sam, a mianowicie ten, że z tą datą normy rozporządzenia Wojewody dotyczące miejscowości nie spełniających wymogów określonych rozporządzeniem Rady Ministrów, nie mogą być stosowane.