w państwie prawa dla kwalifikacji danego aktu, jako aktu normatywnego powszechnie obowiązującego, prócz charakteru norm prawnych i kształtowania przez te normy sytuacji prawnej adresatów, wydania go przez kompetentny organ, istotne znaczenie ma instytucja publikacji aktu.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak ( spr. ) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Stahl Sędzia del. WSA Jerzy Siegień Protokolant starszy inspektor sądowy Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Rady Gminy Zamość od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 24 maja 2012 r. sygn. akt II SA/Lu 211/12 w sprawie ze skargi T. S. na uchwałę Rady Gminy Zamość z dnia 20 kwietnia 2011 r. nr VI/50/11 w przedmiocie zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków oraz dopłat z budżetu gminy 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie do ponownego rozpoznania, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 maja 2012 r., sygn. akt II SA/Lu 211/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie stwierdził nieważność uchwały Rady Gminy Zamość z dnia 20 kwietnia 2011 r. nr VI/50/11 w przedmiocie zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków oraz dopłat z budżetu gminy.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Rada Gminy Zamość w dniu 20 kwietnia 2011 r. podjęła uchwałę Nr Vl/50/11 w sprawie zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków oraz dopłatach z budżetu Gminy Zamość.
Uchwałę tę zaskarżył T. S., wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w całości. Skarżący zarzucił, że podejmując przedmiotową uchwałę Rada Gminy Zamość przekroczyła upoważnienie ustawowe zawarte w art. 24 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Przepis ten stanowi, że rada gminy podejmuje uchwałę o zatwierdzeniu taryf, w terminie 45 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2, albo odmowie zatwierdzenia taryf, jeżeli zostały one sporządzone niezgodnie z przepisami. Skarżący podniósł, że rada gminy może jedynie zaakceptować bądź odmówić akceptacji przedłożonych taryf. Nie jest natomiast uprawniona do ich zmiany. Skoro zaskarżoną uchwałą dokonano zmiany taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę, zatem taka czynność pozostaje w wyraźnej sprzeczności z przytoczonym przepisem ustawy.
Zdaniem skarżącego organ gminy winien przedstawić Radzie Gminy szczegółową kalkulację zatwierdzonych taryf, zwłaszcza w sytuacji, gdy są one bardzo zróżnicowane dla poszczególnych grup odbiorców. Podkreślił, że tylko mieszkańcy miejscowości Skokówka zostali objęci dwukrotnie wyższymi stawkami aniżeli w zeszłym roku. Taka kalkulacja winna zostać przedstawiona Radzie Gminy, albowiem bez tego nie może ona należycie ocenić, czy przedmiotowe taryfy zostały naliczone rzetelnie, zgodnie z obowiązującymi przepisami.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy Zamość wniosła o oddalenie skargi z uwagi na jej bezzasadność. Rada wskazała, że przedsiębiorstwo, a w tym przypadku gmina, opracowuje kalkulacje ceny wody i ścieków. Procedura ustalania ceny wody i ścieków w Gminie Zamość na okres od 1 maja 2011 r. do 30 kwietnia 2012 r. została przeprowadzona zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie regulacjami prawnymi.
W motywach wyroku stwierdzającego nieważność Sąd pierwszej instancji podniósł, że w myśl art. 6 i art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 ze zm.), powoływanej w dalszej części uzasadnienia jako: "ustawa", zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest zadaniem własnym gminy ze sfery spraw publicznych powierzonych jej do wykonywania.
Zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków, stosownie do art. 16 ust. 1 i 2 ustawy, prowadzi przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne po uzyskaniu zezwolenia wójta (burmistrza, prezydenta miasta) wydawanego w drodze decyzji.