Dnia 1 sierpnia 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Robert Sawuła Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Miron sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski (spr.) Protokolant: asystent sędziego Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. spółka z o.o. z siedzibą w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 8 września 2015 r. sygn. akt II SA/Łd 264/15 w sprawie ze skarg M. spółka z o.o. z siedzibą w R. i P. N. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od M. spółka z o.o. z siedzibą w R. na rzecz Gminy [...] kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 8 września 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi sygn. II SA/Łd 264/15 po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 sierpnia 2015 r. sprawy ze skarg M. Sp. z o.o. z siedzibą w R. i P. N. na uchwałę Rady Gminy W. z [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddalił skargi.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy:
M. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. (dalej: M. Sp. z o.o. R., Spółka) oraz P. N. zaskarżyli do sądu administracyjnego uchwałę Radę Gminy W. z [...] września 2014 r., nr [...], w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszarów położonych w obrębie geodezyjnym S. [...]. Skarga M. Sp. z o.o. w R.) została zarejestrowana pod sygn. II SA/Łd 264/15, natomiast skarga P. N. pod sygn. II SA/Łd 421/15.
Zaskarżonej uchwale oboje skarżący zarzucili naruszenie prawa materialnego, tj. przepisu art. 20 i art. 22 Konstytucji RP poprzez ich niezastosowanie, kiedy zastosowanie mieć powinny oraz przepisu art. 41 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm., dalej: u.s.g.) poprzez jego błędną wykładnię. Ponadto skarżący zarzucili naruszenie przepisów procedury przy uchwalaniu zaskarżonej uchwały, tj. art. 17 pkt 9 w zw. z art. 17 pkt 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r., poz. 199, dalej: u.p.z.p.) w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 2 oraz art. 8 ust. 2 i 3 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r., poz. 782 ze zm., dalej: u.d.i.p.), poprzez jego niezastosowanie, a także przepisu art. 110 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm., dalej: k.p.a.), poprzez jego niezastosowanie.
W uzasadnieniu własnej skargi M. Sp. z o.o. w R. podniosła, że decyzją Wójta W. z [...] lutego 2013 r., zostały dla niej ustalone środowiskowe uwarunkowania dla przedsięwzięcia polegającego na budowie jednej elektrowni wiatrowej o mocy do 2 000 kW wraz z niezbędną infrastrukturą, przewidzianą do realizacji na działce nr ewid. [...], obręb S. [...], gmina W.. Wspomniana działka gruntu znajduje się na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, uchwalonym na mocy zaskarżonej uchwały, tj. w obrębie geodezyjnym S. [...]. Zapis postanowienia § 10 pkt 2 planu wprowadza zakaz na obszarze objętym planem lokalizacji urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii. Zakaz ten obowiązuje również na działce gruntu, dla której wydano decyzję o ustaleniu środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację elektrowni wiatrowych. Spółka podniosła, że zgodnie z art. 72 ust. 1 pkt 3 w zw. z ust. 3 ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 1235 ze zm., dalej: u.u.i.ś.), na podstawie decyzji środowiskowej, była uprawniona do ubiegania się o wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy dla ww. przedsięwzięcia oraz o uzyskanie pozwolenia na budowę. Opisana wyżej uchwała uniemożliwiła skorzystanie z tego uprawnienia.