Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz ( spr. ) Sędziowie Sędzia NSA Wiesław Kisiel Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska Protokolant Kamil Buliński po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 listopada 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 1430/08 w sprawie ze skargi Miasta i Gminy G. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie przeznaczenia na cele nierolnicze gruntów rolnych I. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, II. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego.
II OSK 329/09 U z a s a d n i e n i e
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 listopada 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 1430/08 po rozpatrzeniu skargi Miasta i Gminy G. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] czerwca 2008 r. utrzymującą w mocy własną decyzję tego organu z dnia [...] maja 2008 r. o odmowie wyrażenia zgody na przeznaczenie na cele nierolnicze terenów określonych we wniosku Miasta i Gminy G. opartym na art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1266 ze zm./ - uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą.
W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku podano, że wniosek ze stycznia 2008 r., skierowany za pośrednictwem Marszałka Województwa Mazowieckiego został przez ten organ pozytywnie zaopiniowany, był wynikiem podjęcia uchwały Rady Gminy o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części dwóch wsi z terenu Gminy, z przeznaczeniem danego terenu pod rozwój zabudowy mieszkaniowej, usługowej, infrastruktury technicznej i terenów komunikacyjnych w związku z sąsiedztwem drogi wojewódzkiej, co spełnia potrzeby rozwojowe gminy i oczekiwania społeczności lokalnej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi nie uwzględnił wniosku mając na uwadze, że wnioskowane do zmiany przeznaczenia terenu grunty rolne klasy III są położone w oderwaniu od istniejącej zabudowy wsi, stanowiąc zwarte kompleksy uprawowe o bardzo wysokim potencjale produkcyjnym, natomiast na terenie Gminy jest ponad 73 % gruntów niższych klas, na których powinny być lokalizowane planowane inwestycje. W kwestii zgodności projektu planu ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi zauważył, że nie jest ono aktem prawa miejscowego i jest oceniane przez wojewodę w zakresie zgodności z przepisami dotyczącymi zagospodarowania przestrzennego a nie pod względem zasadności zmiany przeznaczenia gruntów.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosło Miasto i Gmina G. zarzucając naruszenie art. 6 ust. 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, art. 7 i 77 i 80 kpa poprzez niewłaściwą ocenę i zaniechanie rozpatrzenia wszystkich okoliczności sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że skarga jest zasadna. Sąd podkreślił, że organ wyrażający zgodę na przeznaczenie gruntów rolnych na cele nierolnicze nie uzgadnia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, lecz prowadzi własne postępowanie administracyjne mające na celu rozstrzygnięcie kwestii dopuszczalności przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze. Toczy się ono w związku z uchwalaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, lecz nie w ramach tworzenia prawa miejscowego, za czym przemawia art. 7 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Zgodnie z art. 7 ust. 4 wyrażenie zgody następuje na wniosek burmistrza i wymaga współdziałania poprzez wyrażenie opinii, marszałka województwa. Formą załatwienia sprawy jest decyzja, do której stosuje się kpa, w tym też w zakresie konieczny jest udział stron postępowania, do których zalicza się właścicieli i użytkowników wieczystych terenu objętego sprawą. Decyzja związana jest z wykonywaniem własności nieruchomości, zaś brak zgody organu ogranicza dysponowanie własnością, utrudniając obrót nieruchomościami czy też uniemożliwiając ich zabudowę. W sprawie niniejszej organ nie ustalił natomiast wszystkich stron postępowania /art. 61 ( 4 kpa/, nie zawiadomił ich o jego wszczęciu, z naruszeniem art. 10 ( 1kpa nie zapewnił stronom czynnego udziału w postępowaniu, co powoduje, że zachodzi podstawa wznowieniowa określona w art. 145 ( 1 pkt 4 kpa.