Dnia 15 stycznia 2019 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak /spr./ sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski Protokolant starszy asystent sędziego B. Z.-G. po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2019 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 października 2016 r. sygn. akt VII SA/Wa 2542/15 w sprawie ze skargi M. B. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia 12 sierpnia 2015 r. nr ... w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 19 października 2016 r. sygn. akt VII SA/Wa 2542/15 oddalił skargę M. B. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia 12 sierpnia 2015 r., znak ... w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia.
Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy:
Postanowieniem z dnia 12 sierpnia 2015 r. nr ..., Minister Zdrowia, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.; dalej: k.p.a.) oraz art. 119 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2014 r. poz. 1619; dalej: u.p.e.a.), utrzymał w mocy postanowienie Wojewody K. z dnia 15 grudnia 2014 r., znak ..., o nałożeniu na M. B. grzywny w celu przymuszenia do poddania córki B. B. urodzonej 17 kwietnia 2009 r., obowiązkowym szczepieniom ochronnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że w niniejszej sprawie zaistniały przesłanki nałożenia grzywny w celu przymuszenia. Obowiązku szczepienia dziecka nie może bowiem wykonać inna osoba, poza tą której ten obowiązek dotyczy. Skarżąca sprawuje opiekę nad córką B. B., a więc spoczywa na niej odpowiedzialność wynikająca z art. 5 ust. 2 ustawy o zapobieganiu zakażeniom, zgodnie z którym w przypadku osoby nieposiadającej pełnej zdolności do czynności prawnych odpowiedzialność za wypełnienie obowiązków, o których mowa w ust. 1, ponosi osoba, która sprawuje prawną pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną, albo opiekun faktyczny w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz.U. z 2012 r. poz. 159 i 742).
Zdaniem Sądu, w przedmiotowej sprawie uwzględnienie zarzutów skargi podważających istnienie obowiązku, tryb szczepień ochronnych, czy też wskazujących na niewykonalność obowiązku szczepień w niniejszym postępowaniu nie było możliwe, bowiem tego rodzaju zarzuty mogły znaleźć uzasadnienie wyłącznie jako zarzuty do postępowania egzekucyjnego. Jak zauważono w orzecznictwie sądów administracyjnych niedopuszczalne jest zgłaszanie w zażaleniu na postanowienie w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia okoliczności wskazanych w art. 33 u.p.e.a., gdyż zażalenie takie stanowiłoby w istocie zarzut w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego (por. wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z 28 marca 2012 r., II SA/Go 61/12, wyrok WSA w Krakowie z 22 sierpnia 2012 r., II SA/Kr 1099/11, CBOSA).
Mając na uwadze zarzuty naruszenia art. 77 § 1 k.p.a. oraz art. 124 § 2 k.p.a., wady nieważności zaskarżonego postanowienia oraz art. 119 § 1 u.p.e.a. Sąd zauważył, że dotyczą one w istocie rozumienia treści art. 17 ust. 2 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Zgodnie z tym przepisem wykonanie obowiązkowego szczepienia ochronnego jest poprzedzone lekarskim badaniem kwalifikacyjnym w celu wykluczenia przeciwwskazań do wykonania obowiązkowego szczepienia ochronnego. Z dalszych przepisów powołanej ustawy (art. 17 ust. 3 i 4) wynika, że lekarskie badanie kwalifikacyjne bezpośrednio poprzedza szczepienie ochronne. W ocenie Sądu, treści tego przepisu nie można zatem wykładać tak jak skarżąca, czyli że badanie to jest przesłanką, od której zależy powstanie obowiązku poddania się szczepieniu ochronnemu.