Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Włodzimierz Ryms ( spr.) Sędziowie sędzia NSA Jacek Chlebny sędzia NSA Anna Żak Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2006 r. sygn. akt IV SA/Wa 1223/06 w sprawie ze skargi R. C. G. na decyzję Wojewody M. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wydania dowodu osobistego oddala skargę kasacyjną
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 grudnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, uwzględniając skargę R. C. G., uchylił decyzję Wojewody M. z dnia [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza M. z dnia [...] w przedmiocie odmowy wydania R. C. G. dowodu osobistego. Decyzja Wojewody M. z dnia [...] została wydana na skutek uchylenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 14 grudnia
2005 r., sygn. akt IV SA/Wa 1550/05, decyzji Wojewody M. z dnia [...] utrzymującej w mocy decyzję Burmistrza M. z dnia [...].
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Decyzją z dnia [...] Wojewoda M. utrzymał w mocy decyzję Burmistrza M. z dnia [...] odmawiającą wydania R. C. G. dowodu osobistego, wskazując, że żaden z przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 993 ze zm.), ani aktów wykonawczych do tej ustawy, tak jak w wypadku ustawy paszportowej, nie upoważnia konsula nawet do pośredniczenia w wydawaniu dowodu osobistego. Zdaniem organu uprawnień tych nie można wywodzić z kompetencji konsula do potwierdzania tożsamości danej osoby, czy też uwierzytelnienia podpisu. Jakkolwiek dowód osobisty uprawnia do przekraczania granicy między państwami członkowskimi Unii Europejskiej, to nie jest to dokument podróży o jakim mowa w Konwencji Wiedeńskiej i ustawie o funkcjach konsulów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie podzielił stanowiska organów i uchylając decyzję organów obu instancji, stwierdził, że decyzje zostały wydane z naruszeniem § 12 i § 18 zarządzenia Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 4 listopada 1985 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania przed konsulem (M.P. Nr 35, poz. 233). W ocenie Sądu pierwszej instancji konsul może pośredniczyć w wydaniu dowodu osobistego, mimo iż skarżący powinien złożyć wniosek osobiście. Obowiązek osobistego stawiennictwa wnioskodawcy w urzędzie gminy w celu złożenia wniosku i odbioru dowodu osobistego został ustanowiony po to, aby urzędnik stwierdził, czy podpis złożony na wniosku i na formularzu został złożony przez osobę składającą wniosek oraz, czy odbioru dowodu osobistego dokonuje ta sama osoba, która złożyła wniosek. Cel ten można osiągnąć także, gdy czynności związane z wydaniem dowodu osobistego dokonywane będą za pośrednictwem konsula. Podstawą prawną pozwalającą konsulowi na przyjęcie wniosku o wydanie dowodu osobistego jest zarządzenie Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 4 listopada 1985 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania przed konsulem. Zgodnie z treścią § 12 tego zarządzenia, jeśli w sprawie właściwy jest organ administracji państwowej w kraju, konsul przekazuje temu organowi wniosek, zawiadamiając o tym wnioskodawcę. Stosowanie do § 18 powołanego zarządzenia, jeżeli w sprawie, która została wniesiona do konsulatu, decyzję może podjąć jedynie właściwy organ administracji państwowej w kraju, konsul przekazuje temu organowi sprawę do rozpatrzenia i decyzji. Konsul przed przekazaniem sprawy organowi administracji państwowej w kraju sprawdza, czy wniosek został przygotowany prawidłowo i czy załączono do niego wymagane dokumenty. W razie potrzeby wzywa stronę do usunięcia braków, wyznaczając jej odpowiedni termin. Jeżeli strona nie usunie braków w wyznaczonym terminie, konsul pozostawi wniosek bez rozpoznania (§ 20 ust. 1 powołanego zarządzenia).