Dnia 19 września 2014 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Leszek Kamiński /spr./ sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon sędzia del. WSA Rafał Wolnik Protokolant asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 19 września 2014 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej H. B. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2012 r. sygn. akt IV SA/Wa 1986/12 w sprawie ze skargi H. B.B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 29 czerwca 2012 r. nr DOiR-I-6270-583/11/AK w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 27 listopada 2012 r., sygn. akt IV SA/Wa 1986/12, oddalił skargę H. B. B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 29 czerwca 2012 r. nr DOiR-I-6270-583/11/AK w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego. Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
H. B. B. dnia 12 lutego 2007 r. złożył do Wojewody Mazowieckiego wniosek o stwierdzenie posiadania obywatelstwa polskiego wskazując, że jego ojcem był N. (N.) B. a matką B., którzy zawarli związek małżeński w 1940 r. w Białymstoku. Przedłożył decyzję Wojewody Łódzkiego z 2 czerwca 2006 r. nr. SO.IV-5022/06 - Poświadczenie obywatelstwa polskiego - potwierdzające, że N. B. (N. B.), syn H. i R. z d. J., urodzony 4 maja 1920 r. w Radomsku, zmarły 22 września 1996 r., posiadał obywatelstwo polskie do dnia zgonu, na podstawie art. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim.
Decyzją z 23 sierpnia 2007 r. Wojewoda Mazowiecki odmówił skarżącemu potwierdzenia obywatelstwa. Decyzją z 1 marca 2011 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania nakazując organowi ustalenie czy skarżący był dzieckiem ślubnym i w związku z tym czy nabył po ojcu obywatelstwo polskie czy też, gdyby okazało się, że jego rodzice nie zawarli związku małżeńskiego, czy nie nabył obywatelstwa polskiego po swojej matce.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy Wojewoda Mazowiecki decyzją z 12 października 2011 r., nr WSC.1.28.5022/1383/07, odmówił stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego.
Minister Spraw Wewnętrznych decyzją z 29 czerwca 2012 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu powyższej decyzji wskazano, że skarżący urodził się w Semipałatyńsku 23 czerwca 1945 r. i od 3 kwietnia 1949 r. zamieszkał wraz z matką na terenie Państwa Izrael. Dnia 1 września 1966 r. dokonał zmiany nazwiska z H. B. na H. B. a następnie w dniu 26 kwietnia 1999 r. na B. B.. Obecnie skarżący zamieszkuje w Izraelu i legitymuje się izraelskim paszportem wydanym na imię i nazwisko H. B. B.. Organ ustalił, że jego matką była B. L. B. a tożsamość ojca nie została ustalona.
Organ wskazał, że Sąd Okręgowy w Warszawie VII Wydział Cywilny Rejestrowy postanowieniem z 3 lutego 2010 r. sygn. akt. VII Co 1122/08 uznał za skuteczne na terenie Polski orzeczenie Okręgowego Sądu Rabinackiego w Tel Awivie z 24 grudnia 2007 r. w części stwierdzającej, że B. B. B. (z d. W.) i jej zmarły mąż B. N. byli sobie poślubieni zgodnie z regułami religii mojżeszowej. Ślub odbył się w Polsce w 1941 r. Ślub wywołał skutki religijne jednakże nie wiadomo czy wywołał skutki prawne na terenie Polski. Organ uznał, że ponieważ w akcie tym nie ma określonego miejsca zawarcia związku małżeńskiego to nie ma możliwości ustalenia, które z przepisów prawa materialnego, obowiązującego w dacie zawierania związku małżeńskiego należałoby stosować (na terenie Polski obowiązywały różne typy prawa małżeńskiego, przejęte od różnych zaborców) a co za tym idzie, że ślub wywołał skutki w sferze prawa rodzinnego. Organ wobec tego wezwał pełnomocnika skarżącego do wszczęcia postępowania o ustalenie treści aktu stanu cywilnego lub odtworzenia aktu stanu cywilnego lub ustalenia istnienia małżeństwa. W odpowiedzi na powyższe pełnomocnik odmówił wszczęcia dodatkowych procedur związanych z wnioskiem wywodząc, że orzeczenie o zawarciu przez rodziców małżeństwa wg religii mojżeszowej wywołuje skutki na terenie Polski, co czyni zbędnym przeprowadzanie innych postępowań sądowych. W toku dalszych czynności organ ustalił, że matka skarżącego nabyła obywatelstwo polskie przez urodzenie na podstawie art. 4 pkt 1 ustawy z 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie polskim (Dz.U. Nr 7, poz. 44 ze zm.) i posiadała je w dniu narodzin skarżącego. Ponadto nabyła ona obywatelstwo izraelskie 3 kwietnia 1949 r. tak jak jej syn (skarżący) w dacie przyjazdu na pobyt stały na terytorium Izraela. Tym samym na podstawie art. 11 ust 1 ustawy z 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego przestała być uważana za obywatela polskiego. Należy zatem, w ocenie Sądu, przyjąć, że skarżący w tej dacie utracił obywatelstwo polskie i nie nabył go na podstawie późniejszych przepisów ustawy z 8 stycznia 1951 r. i 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (wg organu brak na to dowodów w sprawie).