Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. WSA Izabela Bąk-Marciniak Protokolant: asystent sędziego Aneta Kolarz-Kucięba po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej G. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 listopada 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 1403/17 w sprawie ze skargi G. O. i M. O. wspólników spółki cywilnej Przychodnia Medycyny Rodzinnej [...] na decyzję Rzecznika Praw Pacjenta z dnia [...] kwietnia 2017 r. znak [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 21 listopada 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 1403/17 oddalił skargę G. O. i M. O. - wspólników spółki cywilnej Przychodnia Medycyny Rodzinnej [...] na decyzję Rzecznika Praw Pacjenta z dnia [...] kwietnia 2017 r. znak [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej.
Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy:
Rzecznik Praw Pacjenta decyzją z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] nałożył na G. O. oraz M. O., prowadzących działalność gospodarczą pod firmą: "Przychodnia Medycyny Rodzinnej [...] w W., karę pieniężną w wysokości 15 120 złotych, płatną do budżetu państwa za nieprzekazanie na żądanie Rzecznika Praw Pacjenta informacji w zakresie okresu wytworzenia zniszczonej dokumentacji medycznej oraz regulaminu organizacyjnego Przychodni. W/w decyzją Rzecznik Praw Pacjenta w pkt 2 umorzył postępowanie w sprawie nałożenia kary pieniężnej na Przychodnię w zakresie nieprzekazania innych informacji oraz dokumentów niż wskazane w pkt 1 sentencji niniejszej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutów skargi dot. naruszenia przepisów postępowania administracyjnego Sąd stwierdził, że postępowanie administracyjne zostało przeprowadzone wnikliwie, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oceniony został właściwie, a mające zastosowanie w sprawie przepisy zostały prawidłowo zinterpretowane. Strony miały zapewniony czynny udział na każdym etapie postępowania, były poinformowane o jego wszczęciu, możliwości wypowiedzenia się i wnoszenia uwag i zastrzeżeń, korzystały z tego prawa wnosząc swoje uwagi i wątpliwości, a organy odnosiły się do nich w swoich decyzjach. Skarżący nie wykazali, by naruszenie art. 6, 7, 8, 9 i 11 k.p.a. miało w sprawie miejsce, biorąc pod uwagę zarówno zgromadzony materiał dowodowy w sprawie jak i szczegółowe uzasadnienie przedstawiające przebieg postępowania i motywy rozstrzygnięcia z podaniem postawy prawnej. Zatem również zarzut stron dotyczący naruszenia art. 107 § 1 i 3 k.p.a. nie znajdują potwierdzenia w materiale dowodowym zawartym w aktach sprawy
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie dopatrzył się naruszenia innych przepisów postępowania w tym art. 7 i 77 k.p.a. mającym istotny wpływ na wynik sprawy. Zdaniem Sądu uzasadnienie zaskarżonej decyzji przedstawiające przebieg postępowania jednoznacznie wykazało, że w sprawie spełnione zostały przesłanki określone przepisem art. 69 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Podkreślić należy, że treść tego przepisu brzmi jednoznacznie. "W przypadku nieprzekazania na żądanie Rzecznika dokumentów oraz informacji, o których mowa w art. 61, Rzecznik nakłada, w drodze decyzji, na podmiot, do którego skierowano żądanie, karę pieniężną do wysokości 50 000 złotych." Zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy w postępowaniu w sprawie stosowania praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentów Rzecznik ma prawo żądać przedstawienia dokumentów oraz wszelkich informacji dotyczących okoliczności stosowania praktyk, co do których istnieje uzasadnione podejrzenie, iż mają charakter praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentów, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania żądania. Rzecznik żądał przedstawienia informacji w zakresie okresu wytworzenia zniszczonej dokumentacji medycznej oraz regulaminu organizacyjnego Przychodni i pouczał o sankcjach za nieudzielenie informacji lub za udzielenie informacji nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd. W celu ustalenia stanu faktycznego sprawy Organ na podstawie art. 61 ust. 1 powołanej ustawy wystąpił do Skarżących już w pierwszym piśmie o przekazanie m.in. poświadczonego za zgodność z oryginałem kopii Regulaminu Organizacyjnego Przychodni należącej do Skarżących oraz udzielenie informacji o okresie w jakim została wytworzona zniszczona dokumentacja medyczna. Niestety pomimo monitu - informacja ta nie została przekazana do Biura Rzecznika Praw Pacjenta. W zakresie żądania przekazania Regulaminu Organizacyjnego - Skarżący ograniczył się jedynie do wskazania nr sprawy [...], do której miał on być rzekomo dołączony. Po analizie akt sprawy [...], ustalono, że brak w nich jest ww. regulaminu. Należy również dodać, że akta ww. sprawy zostały przekazane do postępowania sądowoadministracyjnego, zakończonego wyrokiem z dnia 29 czerwca 2015 r. (sygn. akt VII SA/Wa 787/15). Wobec powyższego przepis art. 69 powołanej ustawy obligował Rzecznika Praw Pacjenta do nałożenia na Skarżących kary pieniężnej.