Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Ryms Sędziowie Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędzia NSA Jacek Hyla (spr.) Protokolant Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 12 września 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. C., od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 1401/06 w sprawie ze skargi T. C. na orzeczenie Komisji do Spraw Służby Zastępczej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przeznaczenia do służby zastępczej oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 października 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 1401/06 oddalił skargę T. C. na orzeczenie Komisji do Spraw Służby Zastępczej nr [...] z [...].
Z uzasadnienia wyroku wynika, że Komisja Wojewódzka do spraw Służby Zastępczej w P. orzeczeniem nr [...] z [...] na podstawie art.10 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz. 2217 ze zm.) odmówiła przeznaczenia T. C. do odbywania służby zastępczej.
Organ I instancji wskazał, że poborowy wniósł o służbę zastępczą ze względu na swój światopogląd i wyznawane zasady moralne, jednak nie uzasadnił tego przekonująco ani wskazaniem wyznawanej doktryny religijnej, ani nie wskazał przyjętych zasad moralnych realizowanych w życiu, które pozostawałyby w sprzeczności z obowiązkami i zadaniami żołnierza odbywającego służbę wojskową. Organ podkreślił również, że w rozmowie z Komisją Wojewódzką poborowy nie przedstawił argumentów wiarygodnych na rzecz przyznania mu prawa do służby zastępczej.
Od orzeczenia Komisji do Spraw Służby Zastępczej T. C. złożył odwołanie, podtrzymując wniosek o skierowanie go do służby zastępczej.
Organ drugiej instancji utrzymał jednakże w mocy zaskarżone orzeczenie. W uzasadnieniu podkreślono, że T. C. nie wykazał zasad moralnych bądź przekonań religijnych, które kwalifikowałyby go do służby zastępczej. Deklarowanie przez poborowego zasady moralnej polegającej na nieakceptowaniu przemocy i agresji nie było przez wnioskującego przekazane w sposób przekonujący, że ową zasadę traktuje rzeczywiście jako kategoryczny imperatyw moralny, kształtujący jego światopogląd i postawę życiową. W ocenie organu nie można również zgodzić się z twierdzeniem T. C. , że nauka strzelania i posługiwania się bronią to nauka czy forma zabijania.
Skargę na powyższe orzeczenie wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie T. C., zarzucając mu naruszenie przepisów art. 10 i 11 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej oraz art. 85 ust. 3 Konstytucji RP. W uzasadnieniu skargi podkreślono, że art. 85 Konstytucji RP i przepisy ustawy nie określają katalogu przekonań religijnych lub wyznawanych zasad moralnych, które uprawniałyby do odbycia służby zastępczej w miejsce służby wojskowej, a także w jaki sposób przekonania religijne lub wyznawane zasady moralne miałyby zostać wykazane przed organem uprawnionym do orzekania w sprawie wniosku o skierowanie do służby zastępczej. Komisja nie wskazała w jaki sposób i w jakich okolicznościach ową zasadę moralną można uznać za wykazaną i udowodnioną.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał w uzasadnieniu swego wyroku, że zgodnie z treścią art. 11 ust. 2 art. 11 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz. 2217 ze zm.) wniosek o skierowanie do służby zastępczej powinien w szczególności zawierać:
1. oświadczenie o wyznawanych przekonaniach religijnych
2. wskazanie w wyznawanej doktrynie religijnej podstawy wyłączającej możliwość odbywania służby wojskowej oraz wykazać rzeczywiste związki z wyznawaną doktryną religijną lub wskazać wyznawane zasady moralne, które pozostają w sprzeczności z obowiązkami żołnierza odbywającego służbę wojskową.