Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie Sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Sędzia del. WSA Tomasz Świstak Protokolant starszy inspektor sądowy Wioletta Lasota po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 19 grudnia 2017 r. sygn. akt II SAB/Bk 165/17 w sprawie ze skargi J. R. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w H. w przedmiocie zwolnienia od poniesienia kosztów postępowania administracyjnego w sprawie zgodności budynku z przepisami oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2017 r., sygn. akt II SAB/Bk 165/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę J. R. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Hajnówce, w przedmiocie zwolnienia od poniesienia kosztów postępowania administracyjnego w sprawie zgodności budynku z przepisami.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł J. R. Wyrok zaskarżył w całości. Zarzucił naruszenie przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 3 § 1, art. 149 § 1 pkt 3, art. 149 § 1a i art. 149 § 2 P.p.s.a. w zw. z art. 12 § 1 i art. 35 § 1 K.p.a., polegające na tym, że Sąd, w wyniku niewłaściwej kontroli legalności działalności organów administracji publicznej, nie zastosował środka określonego w ustawie, mimo że postępowanie organów administracji dotknięte było przewlekłością postępowania w zakresie wykonania wyroku WSA w Białymstoku z dnia 17 stycznia 2017 r. (sygn. akt II SAB/Bk 115/16).
W oparciu o powyższe zarzuty kasacyjne skarżący wniósł o: uchylenie wskazanego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, rozpoznanie sprawy na rozprawie, zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych oraz przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, które nie zostały opłacone w całości lub w części.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy wskazać, że postępowanie sądowoadministracyjne w przedmiotowej sprawie zostało wszczęte po dniu 15 sierpnia 2015 r., a zatem do uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego znajduje zastosowanie art. 193 zdanie drugie P.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem, uzasadnienie wyroku oddalającego skargę kasacyjną zawiera ocenę zarzutów skargi kasacyjnej. Powołany przepis stanowi lex specialis wobec art. 141 § 4 P.p.s.a. i jednoznacznie określa zakres, w jakim Naczelny Sąd Administracyjny uzasadnia z urzędu wydany wyrok w przypadku gdy oddala skargę kasacyjną. Regulacja ta, jako mająca szczególny charakter, wyłącza odpowiednie stosowanie do postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wymogów dotyczących koniecznych elementów uzasadnienia wyroku, które przewidziano w art. 141 § 4 w zw. z art. 193 zdanie pierwsze P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny nie przedstawia więc w uzasadnieniu wyroku oddalającego skargę kasacyjną opisu ustaleń faktycznych i argumentacji prawnej podawanej przez organy administracji i Sąd pierwszej instancji. Stan faktyczny i prawny sprawy rozstrzygniętej przez Sąd pierwszej instancji przedstawiony został w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.
Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Przepis art. 183 § 1 P.p.s.a. stanowi, że Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak pod rozwagę nieważność postępowania. Nie zachodzą okoliczności skutkujące nieważność postępowania, określone w art. 183 § 2 pkt 1 - 6 P.p.s.a., należy zatem ograniczyć się do zarzutów wyartykułowanych w podstawie skargi kasacyjnej.
Najpierw odnotować trzeba, że zarzucane uchybienia wnoszący kasację wiąże z przewlekłością postępowania. Kontrolowane postępowanie administracyjne zostało wszczęte wnioskiem o zwolnienie od kosztów złożonym w dniu 2 sierpnia 2016 r. W związku z tym, mimo że zaskarżony wyrok został wydany po wejściu w życie ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r. poz. 935), na mocy art. 16 noweli, do niniejszego postępowania administracyjnego należy stosować przepisy K.p.a. w brzmieniu dotychczasowym. Dotyczy to także pojęcia przewlekłości. Nie było ono w ówczesnym stanie prawnym zdefiniowane zarówno w przepisach Działu I Rozdziału 7 K.p.a., jak i w dotyczących przewlekłości przepisach art. 3 § 2 pkt 8 i 9 P.p.s.a. oraz art. 149 § 1-2 P.p.s.a. i art. 154 § 1 P.p.s.a. Z art. 37 § 1 K.p.a. można było wywnioskować, że przewlekłe prowadzenie postępowania nie może być utożsamiane z niezałatwieniem sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 K.p.a. O ile w przypadku pojęcia bezczynności istotne było to, czy został dotrzymany termin załatwienia sprawy, o tyle w odniesieniu do przewlekłości istota sprowadzała się do oceny, czy działania organu, podejmowane w konkretnych okolicznościach faktycznych i prawnych, zmierzały do załatwienia sprawy w możliwie najkrótszym terminie.