Tryb szczególny wzruszenia ostatecznej decyzji w sprawie wpisu na listę adwokatów, przewidziany w art. 74 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./, wyłącza tryb ogólny określony w art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał z przyczyn formalnych zasadność skargi Czesława Ł. na uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 28 sierpnia 1991 r. w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie wpisu na listę adwokatów i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały oraz poprzedzającej ją uchwały Okręgowej Rady Adwokackiej w W. z dnia 14 lutego 1991 r., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej kwotę dwudziestu tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Czesław Ł. jest od 8 lat emerytowanym adwokatem. Na listę adwokatów Izby W-kiej został wpisany w wyroku postanowienia Rady Adwokackiej w W. z dnia 9 lipca 1953 r. i od tej daty nieprzerwanie wykonywał zawód adwokata.
W dniu 6 września 1990 r. Okręgowa Rada Adwokacka w W. "powołując się na przepisy art. 145 par. 1 pkt 5 i art. 149 par. 1 Kpa w związku z art. 44 i art. 47 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/, postanowiła wznowić postępowanie w sprawie wpisu Czesława Ł. na listę adwokatów. W uzasadnieniu postanowienia stwierdzono, że Rada Adwokacka w W., podejmując w 1953 r. uchwałę o wpisie, dysponowała informacjami udzielonymi przez Czesława Ł., z których nie wynikało, iż uczestniczył on w procesach karnych w okresie pracy w prokuraturze wojskowej w 1947 r. W lipcu 1990 r., w telewizyjnej audycji z cyklu "Rewizja nadzwyczajna", stwierdzono, że oskarżycielem w procesie rtm. Witolda P. w dniach 2-15 marca 1948 r. w W. był ówczesny mjr Czesław Ł. Według relacji żony rtm. P., przekazanej przez jego syna, po wydaniu wyroku udała się ona do prokuratora Czesława Ł., prosząc go o interwencję w sprawie skazanego męża. Czesław Ł. miał wówczas jej odmówić, stwierdzając, że interwencja taka nie jest możliwa, albowiem skazany jest "wrzodem na ciele narodu polskiego". Okręgowa Rada Adwokacka uznała, iż należy szczegółowo wyjaśnić powyższe nowe okoliczności w celu stwierdzenia, czy działania adw. Czesława Ł. nie pozostawały w sprzeczności z elementarnymi zasadami etyki, co z kolei - w razie potwierdzenia tych okoliczności - stanowiłoby naruszenie ustawowej przesłanki legitymowania się nieskazitelnym charakterem, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 czerwca 1950 o ustroju adwokatury /Dz.U. nr 30 poz. 275/.
W dniu 14 lutego 1991 r., na posiedzeniu Okręgowej Rady Adwokackiej w W., na podstawie art. 74 prawa o adwokaturze wszczęto z urzędu postępowanie w sprawie skreślenia Czesława Ł. z listy adwokatów. W uzasadnieniu uchwały stwierdzono, że do wiadomości Rady doszły informacje, z których wynika, iż adw. Czesław Ł., wykonując w latach pięćdziesiątych obowiązki prokuratora wojskowego, brał udział jako oskarżyciel w co najmniej jednym procesie przeciwko sądzonym wówczas polskim bohaterom - w tym w procesie Witolda P. i innych. W wyniku tego procesu orzeczono w stosunku do rtm. P. karę śmierci, którą następnie wykonano. Stwierdzono ponadto, iż w czasie procesu, jak również później, w rozmowie z żoną skazanego, zachowywał się w sposób uwłaczający godności prawnika. Uznając, że wiadomości o tych faktach nie były znane Radzie w chwili wpisu, a mogłyby stanowić przeszkodę do jego dokonania, postanowiono wszcząć wymienione wyżej postępowanie.
Także w dniu 14 lutego 1991 r. Okręgowa Rada Adwokacka w W. podjęła uchwałę, w której wyniku odmówiła uchylenia uchwały Rady Adwokackiej w W. z dnia 9 lipca 1953 r. dotyczącej wpisu Czesława Ł. na listę adwokatów, ograniczając się do stwierdzenia, że uchwała ta została wydana z naruszeniem art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 czerwca 1950 r. o ustroju adwokatury /Dz.U. nr 30 poz. 275/. W uzasadnieniu tej uchwały podano, że w toku postępowania wyjaśniającego stwierdzono jednoznacznie, iż Czesław Ł. zachował się w sposób opisany w postanowieniu o wznowieniu postępowania. W szczególności postępowanie to potwierdziło jego udział w charakterze oskarżyciela w procesie rtm. Witolda P. oraz treść rozmowy przeprowadzonej z żoną skazanego po wydaniu wyroku. W tym ostatnim zakresie powołano się na treść oświadczeń syna i synowej rtm. P. oraz świadka Makarego S. Ustosunkowano się też do wyjaśnień Czesława Ł., który zaprzeczył, aby rozmowa taka miała miejsce, oraz podał okoliczności mające usprawiedliwiać go co do bezspornego faktu występowania w procesie rtm. P. i innych w charakterze oskarżyciela. Ograniczenie się w treści uchwały do stwierdzenia niezgodności z prawem uchwały o wpisie uznano za zgodne z treścią art. 146 par. Kpa i art. 151 par. 2 Kpa.