Jeżeli organ gminy jest uczestnikiem procesu decyzyjnego, jako organ od stanowiska którego zależy treść decyzji /art. 106 Kpa/, to nie przysługują mu w tej sprawie uprawnienia strony w rozumieniu art. 28 Kpa.
Burmistrz Miasta D. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzję Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa udzielającą koncesji dla PP "Zespół Uzdrowisk" na eksploatację wód leczniczych ze złóż w miejscowości D. (...) z przeznaczeniem do zabiegów leczniczych oraz produkcji rynkowej.
Burmistrz przyznał, że przed wydaniem wskazanej koncesji, zgodnie z art. 126 ust. 2 ustawy z dnia 9 marca 1991 r. o zmianie prawa górniczego, dokonano z nim uzgodnienia i w piśmie z dnia 17 lutego 1993 r. wyraził zgodę na wydanie koncesji, ale obwarował ją trzema warunkami. Zaskarżona do NSA decyzja koncesja nie uwzględnia warunków, którymi organ gminy obwarował swoją zgodę. Tym samym należy ją uznać za pozbawioną wymaganej zgody, a więc sprzeczną z art. 12b ust. 2 prawa górniczego. Jednocześnie Burmistrz poinformował sąd, że "w przypadku dalszego lekceważenia przysługującego nam prawa, cofniemy uzgodnienie".
W odpowiedzi na skargę Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa wniósł o odrzucenie bądź oddalenie skargi. Po pierwsze dlatego, że koncesja była uzgodniona z gminą. Spór zaś między organem koncesyjnym a organem współdziałającym przy wydaniu koncesji nie podlega rozpoznaniu przez NSA. Po drugie warunki, którymi obwarowała strona skarżąca zgodę są niezgodne z obowiązującym prawem. Burmistrz żąda podniesienia opłaty eksploatacyjnej z 2 procent do 3 procent, tymczasem stawki opłaty eksploatacyjnej mają charakter sztywny i są określone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 8 listopada 1991 r. Nie mogą więc być one przedmiotem negocjacji pomiędzy koncesjonobiorcą i organem samorządu terytorialnego. Również sposób podziału wpływów z opłaty eksploatacyjnej jest określony prawem górniczym /art. 12m/ i ani porozumienia koncesjonobiorcy z organem samorządu terytorialnego, ani decyzja organu koncesyjnego nie mogą go zmienić. Budowa rozlewni wód leczniczych nie może być przedmiotem koncesji na wydobywanie kopalin, a zatem wprowadzenie w tej mierze rozstrzygnięć do koncesji jest niedopuszczalne. To samo dotyczy innych postawionych warunków przez organ samorządu terytorialnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Art. 12b ust. 2 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze uzależnia wydanie koncesji przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa od wyrażenia zgody przez inne organy - między innymi przez właściwy organ samorządu terytorialnego. Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa NSA, wyrażenie tej zgody podlega zasadom art. 106 Kpa. Strona, ale nie organy korzystające w danej sprawie z prawa współkompetencji, ma prawo do zażalenia na postanowienie, w którym organ zajmuje stanowisko, od którego przepis prawa uzależnia wydanie decyzji.
Sprawa uzgodnień, wyrażenia opinii albo wyrażenia stanowiska w innej formie stanowi określone stadium postępowania administracyjnego poprzedzającego wydanie decyzji. Ewentualne nieporozumienia, czy różnicę stanowisk organów korzystających z prawa współkompetencji są w świetle obowiązującego prawa ich wewnętrzną sprawą. nie przewiduje się ich "wywrócenia na zewnątrz" przekazania do rozstrzygania sądowi administracyjnemu, gdyż nie ma w tej mierze żadnego specjalnego przepisu /por. art. 216b par. 2 Kpa/. W obowiązującym stanie prawnym wszystkie konflikty na tle działań wspólnych są rozstrzygane w toku różnych uzgodnień przez same zainteresowane organy, ewentualnie w dalszej kolejności - jeśli oczywiście występują - przez ich organy nadrzędne.
Wreszcie należy rozstrzygnąć, czy organ samorządu terytorialnego niezadowolony ze swej faktycznej roli, jako współdecydenta, przysługującej mu na mocy wyraźnego przepisu ustawowego, może stać się w tej samej sprawie stroną /art. 28 Kpa/, ponieważ jego interesu, jako "gospodarza terenu", dotyczy wynik ostatecznego rozstrzygnięcia /w rozpatrywanej sprawie chodzi o eksploatację z terenu gminy złóż kopalin/. Otóż nie można być ustawowo upoważnionym współdecydentem do wydania określonej decyzji, a potem będąc niezadowolonym z ostatecznego rozstrzygnięcia wykorzystując niezwykle szeroką definicję strony z art. 28 Kpa, skarżyć tą samą decyzję do NSA.
Skład orzekający w niniejszej sprawie podziela stanowisko zajęte w omawianym zakresie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego - II SA 116/93 z dnia 24 maja 1993 r. i II SA 1496/93 z dnia 3 września 1993 r.
Skoro więc Burmistrz Miasta D. nie może być stroną postępowania w rozpatrywanej sprawie, to zgodnie z art. 197 pkt 1 Kpa nie przysługuje mu prawo wniesienia skargi na sporną koncesję do NSA. Stąd na podstawie art. 207 par. 5 Kpa należało skargę oddalić.