Niestawiennictwo w wyznaczonym dniu w Rejonowym Urzędzie Pracy z przyczyn od bezrobotnego niezależnych i niemożność powiadomienia o tym Rejonowego Urzędu Pracy w terminie 14 dni nie może pozbawić go statusu bezrobotnego.
Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy decyzją z dnia 19 czerwca 1995 r. na podstawie art. 13 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1/ oraz art. 104 i art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa po rozpatrzeniu odwołania Pana Bogdana K. od decyzji wydanej z upoważnienia Kierownika Działu Pośrednictwa i Poradnictwa z dnia 13 maja 1995 r. (...) orzekającej utratę statusu osoby bezrobotnej z dniem 13 maja 1995 r. - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, co następuje:
Od 27 maja 1994 r. Pan K pozostawał zarejestrowany w Rejonowym Urzędzie Pracy w S. jako bezrobotny, bez prawa do zasiłku. Jako że i żona wyżej wymienionego jest zarejestrowana jako bezrobotna i oboje zachowali warunki określone w ustawie do przyznania zasiłku dla jedynego żywiciela rodziny - Pani K. pobierała oprócz zasiłków rodzinnych na sześcioro dzieci również zasiłek dla bezrobotnych. Kolejną wizytę w urzędzie pracy celem potwierdzenia gotowości do podjęcia pracy Pan K. miał wyznaczoną na 7 kwietnia 1995 r. Jako że nie zgłosił się w terminie 14 dni od daty niestawiennictwa i nie usprawiedliwił swojej nieobecności, RUP w S. wydał decyzję orzekającą utratę statusu bezrobotnego z dniem 13 maja 1995 r.
Od tej decyzji Pan K. złożył odwołanie do dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. Swoją nieobecność tłumaczył złym samopoczuciem żony po niedawno przebytym porodzie i koniecznością sprawowania opieki nad małymi dziećmi.
Organ II instancji po zapoznaniu się z aktami sprawy stwierdził, co następuje: ostatni poród żony miał miejsce 18 marca 1995 r. /według zaświadczenia lekarskiego/. Pan K. w urzędzie pracy miał zgłosić się 7 kwietnia 1995 r., a więc 3 tygodnie po porodzie żony. Nie zgłosił się w wyznaczony dzień, jak również i później celem usprawiedliwienia swojej nieobecności. Zgłaszanie się w wyznaczonych terminach, jak również na każde wezwanie urzędu pracy jest jednym z nielicznych obowiązków bezrobotnego, które obowiązany jest wypełnić.
Dlatego też organ II instancji nie znalazł podstaw do uchylenia decyzji I instancji i orzekł jak w sentencji.
Na powyższe decyzje wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego Bogdan K., wnosząc o ich uchylenie.
Skarżący podnosi w szczególności, że mają z żoną sześcioro dzieci. Żona po ostatnim porodzie 18 marca 1995 r. po wyjściu ze szpitala bardzo źle się czuła i skarżący musiał zapewnić opiekę nie tylko jej, ale także sześciorgu dzieciom w wieku 2 tygodnie, 2 lata, 5 lat, 6 lat, 9 lat i 11 lat. Wobec zabrania żonie zasiłku ta 8-osobowa rodzina pozostała bez środków do życia.
W odpowiedzi na skargę podtrzymano argumentację zawartą w zaskarżonych decyzjach.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 13 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1/ kierownik rejonowego urzędu pracy pozbawia statusu bezrobotnego osobę, która nie stawiła się w rejonom urzędzie pracy w wyznaczonym terminie i nie powiadomiła o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa. Pozbawienie statusu bezrobotnego następuje po upływie 14 dni od wyznaczonego terminu stawienia się w rejonom urzędzie pracy.