skargę oddala.
Z obszernego, niezwykle skrupulatnego i rzetelnego protokołu Najwyższej Izby Kontroli wynika w sposób niewątpliwy, iż działalność firmy wykraczała zarówno poza ramy zezwolenia jak i naruszała powszechnie obowiązujące przepisy prawa polskiego.
Skarżący nie tylko w niczym nie podważył prawidłowych ustaleń organów administracji w tym zakresie, ale nawet nie sformułował konkretnych zarzutów wobec tych ustaleń.
Tak więc w istocie firma ograniczała się do pośrednictwa i pobierania bardzo wysokich kwot, podczas gdy w rzeczywistości prace te wykonywali pracownicy jednostek gospodarki uspołecznionej w ramach zawartych z firmą umów zlecenia, często w godzinach pracy własnych przedsiębiorstw, przy nieodpłatnym wykorzystywaniu urządzeń i sprzętu komputerowego uspołecznionych zakładów pracy.
Obszerny materiał dowodowy załączony do akt sprawy wykazuje ponad wszelką wątpliwość, że firma wykraczała poza zakres udzielonego jej zezwolenia oraz naruszała przepisy prawa powszechnie obowiązującego, co w pełni uzasadniało cofnięcie zezwolenia na zasadzie art. 18 ustawy z dnia 18 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne /Dz.U. 1985 nr 13 poz. 58/.