Odmowa pełnomocnika Państwowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych udzielenia pożyczki na zakup samochodu dla niepełnosprawnego jest czynnością podlegającą kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W dniu 4 maja 1999 r. Stefan G. złożył wniosek o udzielenie mu pomocy finansowej w postaci pożyczki na zakup samochodu dla niepełnosprawnego dziecka w ramach programu Celowego Pegaz-Szansa na samodzielność - Program Aktywizowania Osób Niepełnosprawnych poprzez likwidowanie barier transportowych. Dyrektor Oddziału PFRON powiadomił go pismem z 8 listopada 1999 r., iż na podstawie opinii komisji, wniosek ten został zakwalifikowany do realizacji, jednakże w związku z wyczerpaniem środków finansowych, będzie realizowany dopiero w 2000 r.
Następnie 10 kwietnia 2000 r. poinformował wnioskodawcę o zatwierdzeniu Programu Pełnomocnika Rządu do spraw Osób Niepełnosprawnych Pegaz przez uchwałę Rady Nadzorczej PFRON z 21 marca 2000 r. Przesłał mu w związku z zaistniałymi zmianami nowy formularz wniosku. Stefan C. ponownie złożył wniosek 16 maja 2000 r. Zaznaczył jednakże, iż traktuje go jako kontynuację sprawy rozpoczętej w 1999 r.
W dniu 13 lipca 2000 r. komisja oceniająca ów wniosek zaopiniowała go negatywnie z uwagi na duże dochody przypadające na jednego członka rodziny. Dochód brutto wnioskodawcy w ciągu ostatnich trzech miesięcy wniósł bowiem 1.878,26 zł na osobę. W związku z tym pismem z 27 lipca 2000 r. Oddział PFRON poinformował Stefana C., że pełnomocnicy Zarządu PFRON podjęli decyzję o negatywnym rozpatrzeniu jego wniosku, z uwagi na zbyt duże dochody.
W dniu 14 września 2000 r. Stefan C. złożył wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Stwierdził bowiem, iż decyzja odmowna zmienia bez zgody strony orzeczenie o przyznaniu pożyczki z 8 listopada 1999 r.
W odpowiedzi dyrektor Oddziału PFRON powiadomił go, że wniosek z 18 maja 2000 r. mógł być realizowany jedynie zgodnie z procedurami obowiązującymi w 2000 r. Wskazał, iż w poprzednim roku projekt nie był rozpatrywany z powodu wyczerpania środków finansowych. Jednocześnie stwierdził, iż postępowanie w przedmiotowej sprawie nie podlega Kpa, dotyczy bowiem zawarcia umowy cywilnoprawnej.
Stefan C. złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w której wniósł o uchylenie decyzji z 21 sierpnia 2000 r. jako niezgodnej z prawem, i zasądzenie kosztów procesu. Stwierdził, iż jego zdaniem w sprawie zapadła uprzednio decyzja z 8 listopada 1999 r. o skierowaniu jego wniosku do realizacji. Nie można jej było zmienić bez jego zgody, gdyż narusza to art. 155 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił przede wszystkim, że podstawową kwestią w sprawie była dopuszczalność skargi do Sądu Administracyjnego. Stanowiska stron różniły się w tym zakresie. Według skarżącego kompetencja NSA wynikała z faktu, iż w sprawie zapadła decyzja administracyjna. Zdaniem strony przeciwnej skarga nie była dopuszczalna, dotyczyła bowiem czynności cywilnoprawnej.
W tej mierze Naczelny Sąd Administracyjny nie podzielił poglądów żadnej ze stron. Stwierdził po pierwsze, iż udzielenie pożyczki na zakup samochodu dla niepełnosprawnego na podstawie programu Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych Pegaz nie jest poprzedzone decyzją administracyjną. Decyzja taka może być bowiem wydana wówczas, gdy w sprawie ma zastosowanie ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz. U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1071/. Według art. 1 tej ustawy sytuacja taka zachodzi w sprawach rozstrzyganych przez organy administracji publicznej, należących do ich właściwości. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego i poglądami doktryny wymóg rozstrzygnięcia w formie decyzji musi wynikać z przepisów szczególnych rangi ustawowej /por. B. Adamiak, J. Borkowski "Kodeks postępowania administracyjnego Komentarz", Warszawa 2000, str. 13/.