Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, sędzia WSA Marek Leszczyński, Protokolant sekretarz sądowy Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi E. G. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku dla opiekuna 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] sierpnia 2014 roku, nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
Wnioskiem z dnia [...] lipca 2014 r. E. G. S. (powoływana dalej jako: "Skarżąca") wystąpiła do Prezydenta Miasta B. o ustalenie prawa do zasiłku dla opiekuna, w związku z opieką nad niepełnosprawnym mężem T. S.
W wyniku rozpoznania powyższego wniosku, organ I instancji decyzją z dnia
[...] sierpnia 2014 r. nr [...] odmówił przyznania Skarżącej prawa do zasiłku dla opiekuna na okres od [...] maja 2014 r. do [...] czerwca 2016 r. Powodem odmowy przyznania zasiłku był fakt, pozostawania osoby wymagającej opieki w związku małżeńskim, co powoduje nie spełnienie warunku wynikającego z art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o świadczeniach rodzinnych w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2012 r.
Odwołanie od powyższej decyzji wniosła E. G. S. podkreślając, że jej mąż wymaga zapewnienia przez nią całodobowej opieki i pomocy przy wszystkich czynnościach dnia codziennego. Jednocześnie skarżąca podniosła, że organ I instancji źle zinterpretował przepis art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, gdyż nie ma on zastosowania w przypadku, gdy o zasiłek ubiega się małżonek osoby niepełnosprawnej.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z [...] września 2014 r. nr [...] utrzymało w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie. Organ odwoławczy zwrócił uwagę, że Skarżąca miała ustalone prawo do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym mężem decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...]. Decyzją tą przyznano prawo do świadczenia pielęgnacyjnego na okres od [...] grudnia 2012 r. do [...] czerwca 2013 r. Zatem nie wygasła ona z mocy prawa na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1548 oraz z 2013 r. poz. 1557), lecz z upływem terminu na jaki przyznano świadczenie. Okoliczność ta, zdaniem SKO, powoduje, że nie został spełniony warunek wynikający z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 4 kwietnia 2014r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów (Dz. U. z 2014 r., poz. 567), który stanowi że zasiłek dla opiekuna przysługuje osobie, jeżeli decyzja o przyznaniu jej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego wygasła z mocy prawa na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1548 oraz z 2013 r. poz. 1557) z dniem 1 lipca 2013 r.
W tych okolicznościach Kolegium uznało, że Skarżącej nie przysługuje prawo do zasiłku dla opiekunów za okres od 15 maja 2014 r. do 30 czerwca 2016 r., gdyż decyzja przyznająca świadczenie nie wygasła z mocy prawa. W rozpatrywanej sprawie bez znaczenia jest fakt, że skarżąca spełnia warunki do otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego określone w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r.
o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r., nr 139, poz. 992, ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2012 r. Jak przyznało bowiem Kolegium, organ I instancji błędnie zinterpretował zapis art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy z dnia