Skargę na powyższą decyzję złożyła do sądu administracyjnego E. Ś. wnosząc o przyznanie zasiłku rodzinnego i dodatków z tytułu samotnego wychowywania dzieci i rozpoczęcia przez nie roku szkolnego. Podała, że utrzymuje się wyłącznie z renty rodzinnej, dodatku mieszkaniowego oraz czynszu dzierżawnego.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko z uzasadnienia zaskarżonej decyzji.
Podczas rozprawy przed sądem administracyjnym w dniu 09 marca 2010 r. skarżąca wyjaśniła, że pierwsza umowa była zawarta na 10 lat i została zarejestrowana w Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej w Ł., jednak została przez nią rozwiązana z uwagi na niski czynsz. Drugą umowę, z A. S., również zarejestrowała w organach geodezyjnych i miała ona być zawarta na 10 lat, na co nie zgodził się notariusz wskazując, że w międzyczasie obecnie małoletnie i reprezentowane przez nią dzieci uzyskają pełnoletniość. Skarżąca podała, że od momentu oddania gruntów w dzierżawę, co nastąpiło po śmierci męża, nie korzysta z nich, gdyż wychowując dwójkę dzieci nie jest w stanie prowadzić gospodarstwa rolnego. Podniosła również swój zły stan zdrowia. Podała, że o zmianie stanowiska organu dowiedziała się dopiero z treści decyzji organu I instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga zasługiwała na uwzględnienie, bowiem zarówno decyzja zaskarżona, jak i poprzedzająca jej wydanie decyzja pierwszoinstancyjna zapadły z naruszeniem przepisów procesowych, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a. Dostrzegając powyższe uchybienia z urzędu (wobec braku ich sformułowania w skardze) sąd, niezwiązany wnioskami i zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.), uchylił obydwa rozstrzygnięcia korzystając z uprawnienia przewidzianego w art. 135 p.p.s.a. uznając, że jest to niezbędne do końcowego jej załatwienia.
Przedmiotem sporu było prawo skarżącej do uzyskania zasiłku rodzinnego oraz dodatków do zasiłku, którego odmówiono jej z uwagi na przekroczenie kryterium dochodowego. To stanowisko oparto na ustaleniu, że do dochodu rodziny skarżącej wliczyć należy dochód z gospodarstwa rolnego bez uwzględnienia faktu oddania tego gospodarstwa w dzierżawę. Podstawą oceny prawnej stanu faktycznego ustalonego przez organy były przepisy art. 5 ust. 8 "a" pkt 1 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.) w zw. z art. 28 ust. 4 pkt 1 ustawy z 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 50, poz. 291 ze zm.).
Zdaniem sądu ustalenia, w oparciu o które organy obydwu instancji wyprowadziły wniosek o przekroczeniu przez skarżącą kryterium dochodowego są zdecydowanie przedwczesne oraz zostały powzięte po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego w sposób istotnie naruszający zasadę prawdy obiektywnej (art. 7 Kpa) oraz zasadę prowadzenia postępowania w sposób pogłębiający zaufanie obywatela do organów Państwa (art. 8 Kpa).