Wykonania pomocy przyznanej stronie nie można uzależniać tylko od faktycznej wypłaty świadczenia do rąk własnych osoby, której tą pomoc przyznano. W ramach uznania administracyjnego, to organ podejmuje decyzję, w jaki sposób ma nastąpić realizacja przyznanej pomocy w formie zasiłku celowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia NSA Stanisław Prutis, sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), Protokolant Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 lutego 2010 r. sprawy ze skargi F.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego 1. oddala skargę; 2. przyznaje adwokatowi T.M. od Skarbu Państwa (kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku) kwotę 292,80 zł (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy) tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne skarżącego wykonane na zasadzie prawa pomocy.-
Decyzją z dnia [...] lutego 2009 r., (Nr [...]), Miejsko - Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w T., działając z urzędu, przyznał Panu F. B. świadczenie z pomocy społecznej w formie zasiłku celowego na pokrycie zaległości za czynsz mieszkaniowy za okres od 1 sierpnia 2008r. do 31 stycznia 2009r. w kwocie 131,28 zł.
W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, iż w toku postępowania ustalono, że korzystający ze świadczeń z pomocy społecznej Pan F. B. posiada zaległości w opłacie czynszu za podany wyżej okres. Z tego powodu nie przysługiwałby mu dodatek mieszkaniowy, o który się ubiega. Uznano zatem za zasadne udzielenie podopiecznemu pomocy finansowej na podany wyżej cel. W celu udzielenia pomocy przeprowadzono postępowanie, w tym obligatoryjny wywiad środowiskowy. Potwierdzono dotychczasowe ustalenia, że Pan F. B. mieszka i prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Dochód strony stanowi zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 153,00 zł, dodatek mieszkaniowy w kwocie 72,29 zł i zasiłek stały w wysokości 251,71 zł. Łączny miesięczny dochód Pana F. B. wynosi więc 477,00 zł. Ustalono ponadto, że zainteresowany w okresie od 14 do 27 stycznia 2009r. przebywał w szpitalu oraz, że ponosi duże koszty zakupu leków. Uznano, że priorytetową sprawą jest pomoc finansowa na uregulowanie tych zaległości. Wyjaśniono też zasady przyznawania pomocy społecznej oraz możliwości finansowe organu. Z wyjaśnień tych wynika, że miesięczny budżet będący w dyspozycji Ośrodka wynosi 2.916,00 zł, przy czym miesięcznie składanych jest około 15 wniosków. Średnia kwota przyznawanej pomocy celowej osobom będącym w podobnej sytuacji finansowej, rodzinnej, zdrowotnej wynosi około 200,00 zł. Przyznana Panu F. B. kwota nie mogła być wyższa. Wysokość pomocy została ustalona w oparciu o analizę udokumentowanej sytuacji życiowej wnioskodawcy, z uwzględnieniem potrzeb innych osób i rodzin ubiegających się o tę formę pomocy oraz odpowiednio do możliwości finansowych Ośrodka.
Od powyższej decyzji F. B. złożył odwołanie podnosząc zarzuty dotyczące pracy Ośrodka, w tym dotyczące wizyt odwołującego w Ośrodku.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2009r. (Nr [...]) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało w mocy decyzję pierwszoinstancyjną. W uzasadnieniu Kolegium wyjaśniając zasady przyznawania zasiłków celowych i kwestii z tym związanych w oparciu o przepisy ustawy o pomocy społecznej wskazało, że zaskarżona decyzja zapadła z zachowaniem przepisów tam zawartych. W ocenie organu odwoławczego, prawidłowo organ I instancji dokonał oceny z jednej strony sytuacji materialnej i życiowej oraz potrzeb odwołującego, z drugiej zaś własne możliwości finansowe i uznał, iż posiadane środki, jakie mogą być przeznaczone na ten cel oraz liczba oczekujących na pomoc pozwalają na przyznanie pomocy, czyli w wysokości ciążących na odwołującym zobowiązań z tytułu niezapłaconego czynszu za mieszkanie. Oznacza to, że Ośrodek ma na uwadze sytuację życiową odwołującego i stara się, w miarę swoich możliwości, udzielać mu pomocy na zaspokojenie niezbędnych potrzeb. Powyższe okoliczności sprawiły, że decyzję pierwszoinstancyjną należało uznać za słuszną.