Decyzją z dnia z [...] maja 2009 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, iż w rozpoznawanej sprawie organ I instancji dopuścił się naruszenia art. 53 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz art. 7,9 i 12 k.p.a. gdyż Wójt Gminy K. o wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz o postanowieniach i decyzji kończącej postępowanie nie zawiadamiał stron w drodze obwieszczenia oraz w sposób nieuzasadniony wydłużył rozpoznanie sprawy.
Organ II instancji podkreślił, iż w obowiązującym porządku prawnym pod pojęciem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu rozumie się zarówno decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, jak i decyzję określającą sposób zagospodarowania i warunki zabudowy innych - niepublicznych inwestycji, przy czym decyzje te mają odrębny charakter prawny. Organ wskazał przy tym, iż ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko zawiera - wbrew twierdzeniom organu I instancji - zawiera przepisy przejściowe, które regulują kwestie zakończenia postępowań wszczętych przed wejściem w życie tej ustawy. Organ odwoławczy wskazał tu na przepis. art. 153 w/w ustawy zgodnie, z którym do spraw wszczętych na podstawie przepisów ustawy Prawo ochrony środowiska, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, a niezakończonych decyzją ostateczną stosuje się z zastrzeżeniem art. 154 ust. 1 przepisy dotychczasowe. W konsekwencji w rozpoznawanym przypadku wydanie decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, nie musiało być poprzedzone wydaniem decyzji w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań.
W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. rozstrzygnięcie sprawy wymaga przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w znacznej części i dokonania wyboru jednego z dwóch opracowanych przez uprawnione osoby projektów decyzji.
Na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku złożył T. K. Skarżący zarzucił przedmiotowej decyzji naruszenie:
- art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez uznanie, że decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego nie jest decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
- art. 153 ust. 2 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko poprzez pominięcie, iż do spraw wszczętych przed wejściem w życie powyższej ustawy zastosowanie mają przepisy ustawy - Prawo ochrony środowiska.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. podtrzymało swoje dotychczasowe stanowisko wyrażone w kwestionowanej decyzji i wniosło o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.