Przepis art. 149 ustawy o pomocy społecznej z 12 marca 2004 r. dotyczący wygaśnięcia decyzji wydanych na podstawie ustawy o pomocy społecznej z 29 listopada 1990 r. nie czyni wyjątków w stosunku do decyzji w sprawie zasiłków stałych wyrównawczych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia NSA Stanisław Prutis (spr.),, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Protokolant Marta Marczuk, po rozpoznaniu w dniu 14 października 2004 r. sprawy ze skargi F. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] maja 2004 r. Nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji i umorzenia postępowania I instancji w sprawie zmiany wysokości zasiłku stałego wyrównawczego oddala skargę
Zaskarżoną decyzją, wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 kpa oraz art. 37 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 pkt 1 oraz art. 106 ust. 5 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. nr 64, poz. 593), po rozpatrzeniu odwołania F. B. od decyzji Kierownika Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w T. z dnia [...].03.2004r. znak: [...] w sprawie zmiany wysokości zasiłku stałego wyrównawczego, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. uchyliło decyzję organu I instancji w całości i umorzyło postępowanie przed organem I instancji, jako bezprzedmiotowe.
W uzasadnieniu organ odwoławczy przedstawił, następujący stan sprawy:
Działając z urzędu organ I instancji dokonał weryfikacji własnej decyzji z dnia [...] lutego 1997r. Nr [...], przyznającej p. F. B. prawo do zasiłku stałego wyrównawczego. Przedmiotem zmiany była wysokość świadczenia. Zaskarżoną decyzją organ ustalił od dnia 1 marca 2004r. wysokość zasiłku stałego wyrównawczego w kwocie 316, 75 złotych. W złożonym odwołaniu skarżący kwestionuje zapadłe w sprawie rozstrzygnięcie i wyraża niezadowolenie z tak ustalonej wysokości zasiłku stałego wyrównawczego.
Rozpoznając odwołanie Samorządowe Kolegium Odwoławcze zważyło, co następuje:
Zasiłek stały wyrównawczy został przyznany p. F. B. decyzją z dnia [...] lutego 1997r. Nr [...] w trybie i na zasadach określonych przepisami ustawy z dnia 29.11.1990r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998r. Nr 64, poz. 414 z późn. zmianami). Decyzją z dnia [...].03.2004r. znak: [...] organ I instancji dokonał zmiany własnej decyzji Nr [...], przyznającej zasiłek stały wyrównawczy, w zakresie wysokości tego zasiłku. W trakcie toczącego się postępowania odwoławczego nastąpiła zmiana przepisów ustawy o pomocy społecznej. Obowiązujące w czasie podejmowania zaskarżonego rozstrzygnięcia przepisy wyżej powołanej ustawy zostały zastąpione przepisami ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2004r. Nr 64, poz. 593), które weszły w życie z dniem 1 maja 2004r. Zgodnie z art. 149 ust. 1 obowiązującej ustawy wygasają decyzje wydane na podstawie ustawy z dnia 29 listopada 1990r. o pomocy społecznej, z wyjątkiem decyzji określonych w ust. 2 i 3 oraz art. 152 ust. 3 i art. 154 ust. 8 niniejszej ustawy. Wskazane w niniejszym przepisie wyjątki nie dotyczą zasiłków stałych wyrównawczych.
Uwzględniając obowiązujący stan prawny należy stwierdzić, iż z dniem 1 maja 2004r. przedmiot weryfikacji (decyzja z dnia 17 lutego 1997r. Nr 4/97) został wyeliminowany z obrotu prawnego na mocy art. 149 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej.
W związku z powyższym zaskarżoną decyzję należało uchylić i umorzyć postępowanie przed organem I instancji jako bezprzedmiotowe.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego p. F. B. podnosi zarzut naruszenia prawa twierdząc, iż ustawa z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej łamie zasadę honorowania praw nabytych, równości wobec prawa, konsultacji społecznych i nadrzędności Konstytucji. Skarżący żąda zbadania sprawy przez Trybunał Konstytucyjny.