Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Stanisław Prutis, Sędziowie sędzia NSA Jerzy Bujko (spr.), sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Protokolant Anna Bazydło, po rozpoznaniu w dniu 21 października 2004 r. sprawy ze skargi F. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] lipca 2004 r. Nr [...] w przedmiocie przyznania zasiłku stałego oddala skargę.-
Decyzją z dnia [...] maja 2004 r. wydaną na wniosek F. B. Burmistrz Miasta T. przyznał wnioskodawcy stały zasiłek w wysokości 317,00 zł, poczynając od dnia 1 maja 2004 r. Organ ustalił, iż wnioskodawca ze względu na niepełnosprawność znacznego stopnia i złą sytuację materialną spełnia ustawowe warunki uprawniające do przyznania stałego zasiłku. Wysokość tego świadczenia ustala się jako różnicę pomiędzy kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej a jej rzeczywistym dochodem, zgodnie z przepisem art. 37 ust. 2 pkt 2 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.). Jako prawną podstawę tej decyzji organ wskazał art. 106 ust. 1 w zw. z art. 37 ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1 i ust. 3 wymienionej wyżej ustawy o pomocy społecznej.
Od wymienionej decyzji F. B. odwołał się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. Decyzją z dnia [...] lipca 2004 r. SKO w B. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję, uznając, iż skarżący nie powołał się w odwołaniu na żadne uzasadnione podstawy do zakwestionowania decyzji organu I instancji.
Decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. F. B. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zarzucił jej oparcie na wadliwej podstawie prawnej w postaci ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593) zawierającej - zdaniem skarżącego - sprzeczność pomiędzy treścią art. 160 i art. 161. Dla wykazania tej sprzeczności skarżący zawnioskował o przesłuchanie jako świadków członków Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. W skardze zawarł też szereg innych wniosków, w tym o zmianę podstawy prawnej zaskarżonej decyzji i jej uchylenie.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. wniosło o oddalenie tej skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zarzuty skargi są nieuzasadnione i świadczą o braku zrozumienia przez skarżącego treści przepisów regulujących sprawy pomocy społecznej. Z zebranego w sprawie materiału wynika, iż skarżący od lat korzysta z różnych form pomocy społecznej, w tym zasiłku stałego przyznanego mu na podstawie uchylonej już ustawy z 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r., Nr 64, poz. 414 z późn. zm.). W dniu 1-go maja 2004 r. weszła w życie nowa ustawa z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593) - zgodnie z jej art. 161. Ustawa ta, przepisem art. 160, uchyliła starą ustawę o pomocy społecznej z 29 listopada 1990 r. Nadto zgodnie z jej art. 149 ust. 1 z dniem wejścia w życie nowej ustawy (to jest z dniem 1 maja 2004 r.) wygasły decyzje wydane na podstawie ustawy z 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej. Powstała stąd konieczność wydania nowych decyzji, na podstawie nowej ustawy z 12 marca 2004 r., gdyż inaczej skarżący w ogóle nie mógłby otrzymywać zasiłku stałego. W omówionej wyżej regulacji prawnej nie ma żadnych sprzeczności. Skarga nie podnosi też żadnych innych uzasadnionych zarzutów, w tym dotyczących wysokości przyznanego świadczenia. Dlatego podlega ona oddaleniu z mocy art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270).-