Ochrony uzasadnianych interesów osób trzecich o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, a którą odnieść należy również do użytkowania obiektów budowlanych, nie można pojmować w ten sposób, że obejmuje ona każdą niedogodność, którą właściciel sąsiedniej nieruchomości dostrzega w korzystaniu /a więc wykazywaniu prawa własności/ przez sąsiada z należącej do niego nieruchomości lecz ochrona wyraża się w tym, że interwencja organu ma miejsce wówczas gdy zmiana sposobu użytkowania godzi w interes prawny określonej osoby bądź to wynikający z przepisów powszechnie obowiązujących bądź też zawartych w obowiązującym dla danego terenu planie zagospodarowania przestrzennego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2001 r. sprawy ze skargi Krystyny M., Teresy J. i Doroty W. na decyzję Wojewody G. z dnia 7 września 1998 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie - oddala skargę.
Wiesław M. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego (...) decyzję Wojewody G. z dnia 7 września 1998 r. (...) utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w W. z dnia 15 lipca 1998 r.
Utrzymaną w mocy decyzją Kierownik Urzędu Rejonowego udzielił Danieli i Zygmuntowi M. pozwolenia na użytkowanie sklepu ogólnospożywczego w budynku mieszkalnym przy ul. D. nr 18 w G. W podstawie prawnej decyzji organ I instancji powołał art. 59 ust. 1 w zw. z art. 71 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./. W uzasadnieniu podano, iż Daniela i Zygmunt M. - właściciele budynku mieszkalnego przy ul. D. w G. Wykonali w 1992 r., bez wymaganego pozwolenia, adaptację pomieszczenia mieszkalnego na sklep spożywczy. Postanowieniem z dnia 14 października 1997 r. zobowiązano wymienionych do wykonania inwentaryzacji sklepu. Wnioskiem z dnia 2 grudnia 1997 r. Daniela i Zygmunt M. wystąpili o pozwolenie na użytkowanie sklepu. Do wniosku dołączono inwentaryzację oraz pozytywną opinię rzeczoznawcy ds. sanitarno-higienicznych. W dalszej części motywów decyzji organ I instancji stwierdza, iż zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka nr 850 na której osadowiony jest budynek wnioskodawców położona jest na obszarze oznaczonym symbolem 2.67 MW, MN i jest terenem zabudowy wielorodzinnej i jednorodzinnej istniejącej do zachowania. W ogólnych ustaleniach do ww. planu dopuszcza się możliwość zamiany lokalizacji zabudowy usługowej. W związku z tym, w ocenie organu, prowadzenie usługi handlowej w części budynku mieszkalnego nie narusza postanowień planu.
Od decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego odwołał się do Wojewody G. właściciel drugiej części budynku Wiesław M.
W odwołaniu podniósł, iż organ I instancji nie przeprowadził postępowania w zakresie uciążliwości sklepu dla lokatorów; zajmujących ten sam budynek. Z tych też względów sprawa jako niedostatecznie wyjaśniona powinna być ponownie rozpoznana przez ten organ.
Podzielając stanowisko organu I instancji organ odwoławczy również odwołał się do zapisu planu zagospodarowania przestrzennego stwarzającego możliwość lokalizacji usług handlowych w obrębie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i wielorodzinnej. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji zwraca się uwagę na okoliczność, że zgodność prowadzonych usług handlowych z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego to spełnienie zasadniczego warunku udzielenia pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego o którym mowa w par. 10 rozporządzenia nr 47 Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 15 grudnia 1994 r. w sprawie warunków i trybu postępowania przy rozbiórkach nie użytkowanych, zniszczonych lub nie wykończonych obiektów budowlanych, oraz udzielania pozwoleń na zmianę sposobu użytkowania obiektów budowlanych lub ich części /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 47/.
Odnosząc się o treści odwołania organ odwoławczy stwierdza, że w postępowaniu pierwszoinstancyjnym dwukrotnie dokonano oględzin /protokoły z dnia 29 września 1997 r. i 9 marca 1998 r./.