Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Skrzycka - Pilch Sędziowie: Sędzia NSA Stanisław Nowakowski (spr.) Sędzia WSA Janina Guść Protokolant Diana Wojtowicz po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi T. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 19 października 2000 r., nr [...] w przedmiocie odszkodowania z tytułu pogorszenia warunków użytkowania nieruchomości uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy z dnia 9 maja 2000 r., nr [...] i zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego T. A. 30 zł(słownie: trzydzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Skarżący T. A. w piśmie skierowanym do Wójta Gminy domagał się odszkodowania za pogorszenie się użytkowania działki nr [...] przy ulicy [...] w K. z uwagi na wydzierżawienie sąsiedniej pod jako plac składowy, przez Spółkę A.
Decyzją z dnia 9 maja 2000 r. nr [...] Wójt Gminy na podstawie art. 105 k.p.a. umorzył jako bezprzedmiotowe postępowanie, ponieważ sprawa o odszkodowanie należy do drogi sądowej (postępowanie cywilne) a nie drogi administracyjnej.
Skarżący odwołując się od decyzji organu pierwszej instancji podał m. in.: "Wydaje się, że organ prowadzący postępowanie podjął mylną decyzję wszczynając je w sprawie o odszkodowanie. Jest sprawą oczywistą, że postępowanie administracyjne winno być wszczęte w sprawie ustalenia stopnia pogorszenia warunków zamieszkania i użytkowania działki nr [...] w K. przy ulicy [...] oraz jaka powstała szkoda. Winno ono dotyczyć spraw określonych w prawie administracyjnym to jest prawie budowlanym i prawie o zagospodarowaniu przestrzennym. Ograniczenie mojego prawa czynnego udziału w postępowaniu administracyjnym jaki i zasady informowania spowodowało, że zmarnowano wiele cennego czasu wielu osób, ponieważ postępowanie administracyjne nie ustaliło nic i nie dało podstawy odmowy wypłaty odszkodowania jak i jego przyznania."
Zaskarżoną decyzją z dnia 19 października 2000 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W ocenie Kolegium decyzja ta jest prawidłowa i nie ma podstaw do jej zmiany. Argumentację skarżącego, podnoszoną w odwołaniu, iż postępowanie organ pierwszej instancji winien prowadzić na podstawie przepisów prawa budowlanego i ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym Kolegium uznało za bezzasadną. W ocenie organu odwoławczego nie doszło do zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani doprowadzenie do tego, że korzystanie z nieruchomości skarżącego, w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem, stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone. Wydzierżawiona Spółce A działka nr [...] użytkowana jest, według organu, zgodnie z przeznaczeniem określonym przez miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy Nr [...] z dnia 25 marca 1994 r. (ogłoszony w Dz. Urz. Województwa z dnia 29 kwietnia 1994 r. Nr 15.poz. 102). Ten argument przesądził o uznaniu odwołania za bezzasadnego oraz utrzymaniu w mocy decyzji Wójta Gminy.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego strona skarżąca podnosi, że działka nr [...] w planie zagospodarowania przestrzennego w miejscowości K. oznaczona jest "symbolem [...] - oczyszczalnia lokalna dla zespołu rzemieślniczego. Strefa sanitarna 50 m. Po wybudowaniu docelowej oczyszczalni wiejskiej, oczyszczalnia lokalna ulegnie likwidacji, a na jej miejscu powstanie przepompownia o strefie sanitarnej 50 m". Jest to więc - jak podnosi skarżący - zupełnie coś innego niż przedsiębiorstwo przemysłowe zaliczone do grupy szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi albo mogących pogorszyć stan środowiska. Z postanowień planu wynika więc, że działka nr [...] nie była przeznaczona na zakład przemysłowy a zatem jest - według skarżącego - wykorzystywana niezgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego. Skoro w roku 1994 Gmina dokonywała sprzedaży działek na budownictwo jednorodzinne i rzemiosło nieuciążliwe w rejonie ulicy [...] i [...] a w roku 1999 wydzierżawia teren dla zakładu, który powoduje wzrost poziomu hałasu i zapylenia powodując pogorszenie warunków zamieszkania i korzystania z działek, to w ocenie skarżącego oznacza, że naruszono postanowienia planu zagospodarowania przestrzennego a w konkluzji o stwierdzenie tego naruszenia wnosi.