Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska (spr.) Asesor WSA Magdalena Dobek-Rak Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Diana Wojtowicz po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2019 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi T. M. i Z. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 14 maja 2018 r., nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej uchyla zaskarżoną decyzję.
T. M. i Z. M. złożyli skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 14 maja 2018 r., utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia 26 marca 2018 r. ustalającą opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku podziału działki nr [..] w obrębie B. na 5 działek budowlanych.
Decyzje powyższe zostały wydane w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
W uchwale z dnia 30 października 2007 r., nr [..], Rada Gminy ustaliła wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu podziału nieruchomości na 30 % kwoty wzrostu wartości nieruchomości.
Z kolei, w dniu 26 września 2016 r. przymiot ostateczności zyskała decyzja Wójta Gminy z dnia 9 września 2016 r. o podziale działki nr [..], położonej w obr. geodezyjnym B. Nieruchomość ta stanowi własność Z. i T. M.
Wójt Gminy wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w celu ustalenia opłaty adiacenckiej, należnej od właścicieli powyższej nieruchomości, której wartość wzrosła po podziale. Z opinii rzeczoznawcy majątkowego wynika, że różnica wartości jaką miała nieruchomość, stanowiąca własność stron, przed podziałem, a wartością jaką ma ta nieruchomość po podziale, wynosi 32 900 zł. W związku z tym Wójt w decyzji z dnia 26 marca 2018 r. ustalił właścicielom ww. nieruchomości opłatę adiacencką w kwocie 9 870,00 (t.j. 30% wzrostu wartości nieruchomości zgodnie z powołaną uchwałą Rady Gminy z 30 października 2007 r.), którą winni oni uiścić solidarnie.
Odwołanie od powyższej decyzji złożyli Z. M. i T. M., kwestionując w szczególności wartość dowodową operatu szacunkowego, stanowiącego podstawę ustalenia opłaty adiacenckiej.
W decyzji z dnia 14 maja 2018 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze zaskarżoną decyzję utrzymało w mocy. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał na prawną podstawę wydanej decyzji, tj. art. 98a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121 ze zm., dalej u.g.n.), który reguluje przesłanki ustalenia opłaty adiacenckiej. Zdaniem organu odwoławczego bezsporne są wszystkie przesłanki warunkujące ustalenie opłaty, tj. dokonanie podziału nieruchomości na wniosek właściciela, istnienie uchwały wskazującej stawkę opłaty, wszczęcie postępowania w okresie 3 lat od kiedy decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna, poza jedną - tj. że nastąpił wzrost wartości nieruchomości na skutek tego podziału. Tę ostatnią okoliczność organ ustala na podstawie opinii biegłego rzeczoznawcy, przy czym odwołujący kwestionują prawidłowość tej opinii, w szczególności w zakresie doboru nieruchomości podobnych i ustalenia czynników korygujących ewentualne odmienne cechy nieruchomości porównywanych.
Jak wskazało Kolegium, opinia rzeczoznawcy jest jedynym dowodem, na podstawie którego jest ustalany wzrost wartości nieruchomości. Dowód ten podlega ocenie w toku postępowania administracyjnego. Zdaniem organu odwoławczego, organ pierwszej instancji ocenił ten dowód jako prawidłowy. Ta ocena jest słuszna również w ocenie Kolegium. Sporządzony operat nie budzi wątpliwości co do prawidłowości. Zawiera wskazanie nieruchomości podobnych - przed podziałem - s. 11 i 13 oraz po podziale - s. 15 i 17, przy czym spełniają one warunki wynikające z art. 4 pkt 16 u.g.n. Operat spełnia również warunki określone w § 56 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzenia operatu szacunkowego (Dz. U. nr 207, poz. 2109 ze zm.). Organ odwoławczy podkreślił również, że wszystkie wątpliwości odwołujących zostały wyjaśnione przez organ pierwszej instancji w piśmie z dnia 17 kwietnia 2018 r. i wyjaśnienie to podziela również organ odwoławczy. Ponadto, w toku postępowania przed organem pierwszej instancji rzeczoznawca ustosunkowywał się do ich uwag odnośnie do przyjętego katalogu nieruchomości podobnych o określonej powierzchni oraz zastosowania zróżnicowanych współczynników korygujących. Zdaniem organu odwoławczego wszystkie zarzuty odwołujących zostały właściwie przeanalizowane w toku postępowania i nie można ich uznać za uzasadnione, co prowadzi do wniosku, że decyzja wydana przez organ I instancji jest prawidłowa.